Úrval - 01.04.1966, Blaðsíða 112

110
TJRVAL
an dag, og þær vélar komu alltaf
úr vestri. Nú æddu heilir hópar
rússneskra orrustuflugvéla inn yfir
borgina, flugu rétt yfir húsþökun-
um og skutu úr byssum sínum á
fólkið á strætunum.
Fólk, sem statt var á Potzdamer-
torginu, flúði í allar áttir. Á Kur-
fúrstendamm skauzt fólk, sem þar
var í verzlunarerindum, að dyrum
búðanna og inn í þær, hljóp niður
í inngangana að neðanjarðarstöðv-
unum eða inn í rústirnar af Minn-
ingarkirkju Vilhjálms keisara. En
sumir Berlínarbúar, sem beðið höfðu
í biðröðum klukkutímum saman eft-
ir að geta fengið keyptan matar-
skammt sinn til vikunnar, neituðu
að hreyfa sig úr biðröðunum. Vin-
konurnar Gertrud Ketzler og Inge
Rúhling biðu rólegar með öðrum
viðskiptavinum fyrir utan matvöru-
búð. Þær höfðu báðar ákveðið að
fremja sjálfsmorð, ef Rússar næði
til Berlínar, en þær voru ekki að
hugsa um slíkt núna. Þær ætluðu
að baka köku til páskanna og höfðu
dögum saman verið að draga að sér
efnið, sem þær þörfnuðust til bakst-
ursins.
Erna Saenger hafði alltaf miklar
áhyggjur af „Papa“ Konrad eig-
inmanni sínum, sem neitaði alltaf af
mikilli þrákelkni að leita sér skjóls
í loftvarnabyrginu í Zehlendorf. Og
nú var hann úti eins og venjulega.
Hann var að labba í áttina til upp-
áhalds veitingahússins síns, Alte
við Königin-Luisestræti. Engin loft-
árás hafði enn megnað að hindra
þennan 78 ára gamla fyrrverandi
hermann í að hitta þar félaga sína
úr fyrri heimsstyrjöldinni á hverj-
um miðvikudegi. Og hann ætlaði
ekki heldur að láta hindra sig í því
í dag.
Einn Berlínarbúi naut beinlínis
hverrar mínútu, sem árásin stóð.
Rudolf Reshcke var bara 14 ára.
Hann var með gamlan herhjálm á
höfði og var alltaf að hlaupa frá
dyrunum á heimili sínu í Dahlem
út á miðja götuna og veifa þar til
flugmannanna og blátt áfram ögra
þeim. Einn lækkaði flugið og stefndi
beint á hann. Og þegar Rudolf tók
til fótanna, skullu byssukúlurnar
hver af annarri í götuna rétt fyrir
aftan hann. Rudolf fannst slíkt bara
nauðsynlegur þáttur þessa leiks.
Stríðið var hið stórkostlegasta, sem
gerzt hafði á hinni stuttu ævi hans.
Nú komu flugvélarnar æðandi í
hverri holskeflunni á fætur annarri.
Mannfallið meðal borgarbúa var
mikið. Margir borgarbúar urðu jafn-
vel fyrir skotum úr byssum á jörðu
niðri, þegar þeim var beint að flug-
vélunum. Rússnesku flugvélamar
flugu mjög lágt, og loftvarnaskytt-
urnar urðu því að miða byssunum
mjög lágt eða næstum í hæð við
trjátoppana til þess að sjá flugvél-
arnar í „sigtinu", og því dreifðust
kúlur þeirra og kúlnabrot víðs veg-
ar um stræti og torg fremur en hefði
byssunum verið beint hærra upp í
loftið.
Að 20 mínútum liðnum var loftár-
ásin yfir staðin. Víðs vegar um Berl-
ín þyrlaðist svartur reykur upp í
loftið frá eldum, sem höfðu kviknað
af íkveikjukúlum. Og stræti Berlín-
ar fylltust aftur af fólki eins skjót-
lega og þau höfðu áður tæmzt. Þeir,
sem hlaupið höfðu burt frá biðröð-