Úrval - 01.04.1966, Blaðsíða 90

88
ÚRVAL
hissa á þessari uppástungu þeirra
og svaraði því bara til, að hann
mundi hlýðnast skipun þessari „al-
veg á sama hátt og hinir óbreyttu
hermenn, Schultz eða Schmidt".
í hinum leynilegu aðalbækistöðvum.
Slánni hjá skýli varðmannanna
var lyft upp. Verðirnir heilsuðu að
hermannasið, og bíllinn ók að aðal-
bækistöðvunum í Zossen. Það var
næstum eins og þeir væru komnir
inn í aðra veröld, enda var þarna
um að ræða aðra veröld í raun og
veru: dulbúna, leynilega herveröld,
sem gekk undir hinum leynilegu
nönfum „Maybach 1“ og Maybach
II“.
Hin geysistóra stöð, sem þeir óku
nú í gegnum, var einmitt Maybach
I, aðalbækistöðvar OKH, Yfirher-
ráðs landhersins, sem var undir yf-
irstjórn Heinz Guderians hershöfð-
ingja. Frá bækistöðvum þessum
stjórnaði Guderian hersveitunum á
Austurvígstöðvunum.
Einni mílu frá stöð þessari var
svo Maybach II, aðalbækistöðvar
OKW, hins sameiginlega jdirherráðs
hers, flota og flugliðs. Það yfirher-
ráð var valdameira en hitt. Þetta
voru aðalbækistöðvar yfirmanns
alls herafla Þjóðverja, sjálfs Hitl-
ers. Æðstu menn OKW, yfirmaður
Yfirherráðsins, Wilhelm Keitel
hermarskálkur og Alfred Jodl hers-
höfðingi, yfirmaður hernaðarlegra
framkvæmda, fylgdust alltaf með
Foringjanum, hvar sem hann kaus
að dvelja hverju sinni. En með
hjálp OKW, þessa mikla bákns,
stjómuðu þeir herjunum á Vestur-
vígstöðvunum og komu öllum skip-
unum Hitlers til landhers, flota og
flugliðs áleiðis til réttra viðtakenda.
Maybach II var því hið allra helg-
asta í helgidóminum. Var bæki-
stöðva þessara vel gætt, að fáum
þýzkum liðsforingjum hafði verið
leyft að stíga þangað fæti sínum.
Á milli Maybach I og Maybach II
voru háar gaddavírsgirðingar, sem
var vandlega gætt af vopnuðum
vörðum.
Bíll Heinrici brunaði eftir einum
af malarvegunum, sem lágu um
skóginn þveran og endilangan.
Greinar trjánna teygðu sig fram
sem verndandi hendur yfir höfðum
þeirra. Á milli trjánna voru víðs
vegar lág hús úr steinsteypu, og á
hernaðarlega mikilvægum stöðvum
gat að líta ávöl þökin á neðanjarð-
arbyrgjum, sem teygðu sig upp úr
jörðinni. í öllum þessum neðanjarð-
arstöðvum voru vopnaðir menn. Það
mátti segja, að Maybach I og May-
bach II væru fremur neðanjarðar-
stöðvar en ofanjarðar, þar eð mikill
meirihluti tækja, varðstöðva og alls
konar byggingar var í rauninni neð-
anjarðar. Yfirleitt voru þrjár hæð-
ir neðanjarðar í hverri byggingu, og
voru svo hinar ýmsu byggingar og
stöðvar tengdar saman með jarð-
göngum. Stærst þessara bygginga
var „Miðstöð 500“, stærsta talsíma-
stöðin og hernaðarlega fjarskipta-
stöðin í Þýzkalandi. Hún var alger-
lega sjálfri sér nóg á allan hátt,
hafði sitt eigið loftræstikerfi, vatns-
veitu, eldhús og íbúðarskála og náði
næstum 70 fet í jörð niður.
Þrátt fyrir dulargervi stöðva þess-
ara í Zossen, höfðu þær samt orð-
ið fyrir loftárásum. Heinrici gat séð