Úrval - 01.04.1966, Blaðsíða 46

44
ÚRVAL
neitt slíkt í þeirri átt, aðeins tóm.
Hann tók miðun að nýju og reikn-
aði stöðuna út og bar hana síðan
aftur saman við kortin. Þetta var
furðulegt. Hann sat þarna um hríð
sem límdur við stjörnusjóaukann,
hálfvegis sannfærður um, að það,
sem hann nú sæi, hlyti að vera of-
sjónir, blekking. En þessi litli,
dreifði bjarmi var þarna enn uppi
á himninum, og er hann fylgdist
með ferð hans á milli stjarnanna,
gerði hann sér grein fyrir því, að
þetta var ekki óskýr stjörnuþyrp-
ing, heldur aðalhluti halastjörnu.
En var þetta halastjarnan hans,
hans eigin uppgötvun? Eða sá hann
nú bara halastjörnu, sem áður hafði
fundizt á himni og var nú aftur
komin á stúfana?
Strax og ritsímaskrifstofan opnaði
næsta morgun, sendi Kaoru sím-
skeyti til stjörnuathugunarstöðvar-
innar í Tokyo og skýrði frá stöðu
halastjömunnar, sem var nú 3 gráð-
um vest-suð-vestur af stjörnunni Pi
í stjörnuþyrpingunni Hydra. Hann
lýsti birtu magni hennar, sem var
af 10. gráðu, og stefnunni, sem hún
hélt í. Síðan hentist hann á bak
reiðhjóli sínu og flýtti sér af stað
tii hinnar risavöxnu Kawai Gakki
píanóverksmiðju, þar sem hann
vann við að fægja hvítar celluloid-
plötur, sem síðan voru límdar á
nóturnar á nótnaborðum píanóanna.
Fyrir þetta fékk hann aðeins hálft
þrettánda sterlingspund á mánuði.
Umsögnin um hann hjá starfs-
mannahaldi fyrirtækisins var á
þessa ieið: „Reglusamur piltur, á-
reiðanlegur, stilltur og rólegur. Hef-
ur aðeins iokið miðskólaprófi. Tek-
ur ekki þátt í íþróttum eða tóm-
stundaklúbbum fyrirtækisins. Skort-
ir menaðargirni og framtakssemi".
Nokkrum dögum síðar sendu al-
þjóðlegar fréttastofur annarskonar
lýsingu á pilti þessum út um víða
veröld: „Hinn sjálfmenntaði áhuga-
maður í stjörnufræði, Kaoru Ikeya,
sem er aðeins 19 ára að aldri, hef-
ur uppgötvað fyrstu halastjörnu
nýja ársins með hjálp endurskins-
stjörnusjónauka, sem hann bjó sjálf-
ur til og kostaði aðeins 7 sterlings-
pund. Þessi nýja halastjarna hefur
opinberlega hlotið nafnið Ikeya-
halastjarnan 1963. Stjörnufræðing-
ar um víða veröld eru nú að at-
huga þessa halastjörnu nánar og
fylgjast með ferðum hennar“.
A eftir þesari uppgötvun Kaoru
fylgdi heilmikil auglýsingastarfsemi.
Fréttaljósmyndarar réðust inn á
heimili hans. Hann var teymdur
fram fyrir sjónvarpsmyndatökuvél-
ar og útvarpshljóðnema. Hann fékk
meira en 700 bréf frá áhugamönnum
í stjörnufræði, sem leituðu ráða
hjá honum. Honum var veitt heið-
ursmerki úr gulli af stjörnuathug-
unarstöðinni í Tokyo. Og hann horfði
á það í kurteislegri þögn, að at-
vinnuleikari lék hann í kvikmynd,
sem byggð var á ævisögu hans.
Hún tók 40 mínútur og bar heitið
„Horft á stjörnurnar", og var hún
gerð til sýningar í skólum. Kaoru
kunni ekki við þennan leíkaraskap.
Hann sagði bara með svolítilli
grettu: „Hvers vegna er sannleik-
urinn ekki nógu góður“?
Hin sanna, raunverulega saga hófst
á því, er faðir Kaoru fluttist með