Úrval - 01.04.1966, Blaðsíða 77

SÍÐASTA ORRUSTAN
75
reynt að deyða börn sín. Það virt-
ist augljóst mál, að heil holskefla
sjálfsmorða mundi skella yfir Ber-
lín, ef Kússar næðu borginni á sitt
vald.
Heinz Rúhmann gamanleikari, sem
var einn vinsælasti kvikmyndaleik-
ari Þýzkalands, óttaðist svo um vel-
ferð sinnar fögru konu, leikkonunn-
ar Herthu Feiler, og hins unga son-
ar þeirra, að hann hafði falið dós
af rottueitri í blómsturpotti, sem
hægt yrði að grípa til, ef þörf
krefði. Aðrir höfðu útvegað sér
skammbyssur eða birgt sig upp af
rakblöðum.
Þó lifði enn nokkur von, síðasti
vonarneistinn. Langsamlega flestir
Berlínarbúar óttuðust Rauða her-
inn svo ofboðslega, einkum konurn-
ar, að þeir þráðu það nú innilega,
að brezkar og amerískar hersveitir
hertækju Berlín.
Brotið gler.
Það var næstum komið hádegi. f
borginni Bromberg að baki rússn-
esku víglínunnar starði Sergei Gol-
bov höfuðsmaður rauðeygður og
sljór í kringum sig í dagstofunni í
íbúð þeirri á þriðju hæð, sem hann
og tveir aðrir fréttaritarar Rauða
hersins höfðu nýlega flutzt inn í.
Golbov og vinir hans voru drukkn-
ir og ósköp sælir. Á degi hverjum
óku þeir frá aðalbækistöðvunum í
Bromberg til vígstöðvanna í 90 mílna
fjarlægð til þess að ná í nýjustu
fréttirnar. En það mundi ekki verða
um mikið að vera, fyrr en sóknin
til sjálfrar Berlínar hæfist. Á með-
an naut þessi myndarlegi, hálfþrí-
tugi höfuðsmaður lífsins.
Hann virti fyrir sér ríkmannlega
stofuna með flöskuna í hendinni.
Hann hafði aldrei séð slíkan íburð
fyrr. Stór málverk í skrautlegum,
gylltum römmum skreyttu veggina
og húsgögnn voru klædd íburðar-
miklu brokadeefni.
Það stóð hurð í hálfa gátt í öðr-
um enda þessarar stóru dagstofu.
Golbov ýtti við henni og sá, að þar
inni af var baðherbergi. Lík af em-
bættismanni nazista hékk í snæri,
sem brugðið hafði verið um snaga
þar inni. Líkið var klætt einkennis-
búningi. Golbov kallaði til vina
sinna, en þeir voru svo önnum kafn-
ir við að skemmta sér í borðstof-
unni, að þeir sinntu því engu. Þeir
voru að kasta þýzkum og feneyskum
kristalsmunum í ljósakrónuna.
Golbov gekk aftur inn í dagstof-
una og ætlaði að setjast á langa
legubekkinn, sem hann hafði kom-
ið auga á þar inni. En þá tók hann
skyndilega eftir því, að legubekk-
urinn var ekki tómur.
Á honum lá látin kona. Hún var
mjög ung og hún hafði undirbúið
dauða sinn vandlega. Hár hennar
var fléttað, og flétturnar lágu fram
yfir axlirnar. Hún hafði krosslagt
handleggina á brjóstinu. Golbov
setti flöskustútinn að vörum sér og
settist í hægindastól. Hann leit aft-
ur á konuna. Þetta var stúlka, lík-
lega aðeins rúmlega tvítug að aldri,
og af bláa litblænum á vörum henn-
ar dró Golbov þá ályktun, að hún
hefði líklega tekið inn eitur.
Á bak við legubekkinn stóð borð,
og á því stóðu myndir í silfurrömm-
um. Það voru brosandi börn, sem