Úrval - 01.04.1966, Blaðsíða 7

KLVKKUR LÍFSINS
5
leðurblaka er á hælum næturfiðr-
ildis, heyrir það hljóðbylgjurnar
frá henni svo hratt og nákvæmlega,
að því tekst oft að komast undan.
í jurtaríkinu er einnig fullt af
snjöllum tímamiðunartækjum.
Margar jurtir, þar á meðal ertur,
baunir og smárar, leggja blöðin
snoturlega saman að kvöldi og opna
þau í dögun. Flest framkvæma
þessa opnun og lokun jafnvel í
dimmum kjallara.
Fiðlukrabbinn (fiddler crab)
skiptir að jafnaði lit, eftir því sem
á daginn líður, til þess að verjast
sólarhitanum og óvinum sínum. En
þessar litlu breytingar gerast eins
inni í skuggsýnni rannsóknastofu.
Sérfræðingar í ,,bionics“ finna
sér takmarkalaust rannsóknarefni
á meðal algengra dýra og jurta
í umhverfi sínu. Þessar klukkur og
reiknivélar hjá jurtum og dýrum
eru þegar farnar að kenna mönnum,
hvernig eigi að búa til hin nákvæmu
áhöld, sem vér þurfum á að halda
í heimi framtíðarinnar.
1 stað þess að gráta yfir niðurdembdri mjólk, skaltu bara fara og
mjólka aðra belju.
Tóbak var áður fyrr selt eftir lengd, en ekki þyngd. Gekk það þá
undir nafninu „twist". Þegar Daniel O’Connell málaflutningsmaðuri
vann mál fyrir skjólstæðing sinn, sjómann nokkurn, gegn kaupmanni
einum, hvatti hann skjólstæðing sinn til þess að krefjast i skaðabætur
„eins mikið af „twisti" og næði frá il hans að eyrnasneplinum.
Kaupmaðurinn samþykkti með gleði þetta tilboð, Þar eð Þar virtist
aðeins vera um minni háttar verðmæti að ræða, svona rétt til mála-
mynda. En honum brá í brún, þegar honum var tilkynnt, að annar
eyrnasnepill sjómannsins hafði verið skorinn af i áflogum í hafnarborg
nokkurri I Suður-Ameríku fyrir mörgum árum. Hann þóttist því góður
að geta sloppið með 100 sterlingspunda skaðabætur til þess að komast
hjá því að afhenda önnur eins ókjör af tóbaki
Kelvin Danaher í „Biatas“
Við skulum reyna að iita á björtu hliðarnar. Það er ekkert annað
að veröldinni en fólkið, sem í henni lifir, og ekkert að fólkinu nema
eigingjarnt mannlegt eðli.
Imyndunaraflið er manninum gefið til þess að bæta honum upp Það,
sem hann er ekki. Einnig er honum gefin kímnigáfa til þess að veita
honum svolitla huggun fyrir það, sem hann er.
Persónutöfrum konu mætti einna helzt líkja við einhverskonar ljóma.
Hafi hún þennan ljóma, þarfnast hún einskis annars. En hafi hún hann
ekki, er alveg sama, hvað annað hún hefur. J.M. Brrie
Skiigrenieining fyrirbrigðisins „sannur heiðursmaður": Maður, sem
man eftir afmælisdegi konu, en gleymir aldri hennar.