Goðasteinn - 01.09.1966, Síða 20

stórt jökulvatn (Suðurfljót). Annar jökultangi kom niður milli
Hálsa og Jökulfells og lá vestur á aurana. Állinn, sem kom undan
vestri jökultanganum, skall undir hinn tangann og rann undir
honum á kafla. Oft var erfitt að fá brot á honum, sem gott væri
að fara, en á haustin gat tekizt að fara þarna með skógarlest.
Nú var það haustið 1890, að állinn var fær þarna. Fór pabbi
minn þá inn í Geirstaðaskóg með þrjá hesta undir reiðingi undir
skóg og reið sjálfur fjórða hestinum. Jökullinn hafði bylzt til
þarna við Hálsana þá um haustið, svo að hægt var að komast í
innstu skógarbrekkuna, sem ófært hafði verið í undanfarin ár, en
þar var skógurinn beztur.
Pabbi minn fór snemma morguns að heiman frá Viðborði, til
þess að vera kominn inn að Hálsum, þegar bjart var orðið. Hann
batt hestana á aurnum neðan undir Hálsum og gaf þeim hey. Að
því búnu fór hann í innstu skógarbrekkuna, lagði þar upp skóg í
sex bagga, batt þá og bar á baki sér nokkuð langan spöl, þar til
hann gat látið þá velta niður á aurinn, þar sem hestarnir voru
bundnir. Hann bjó svo upp á hestana, lét baggana á klakk og
lagði síðan af stað heim með baggalestina.
Pabbi kom seint heim um kvöldið. Við systkinin vorum orðin
syfjuð að vaka eftir honum, en okkur fannst það borga sig, því að
að skógurinn, sem heim kom í böggunum, var svo myndarlegur, að
slíkt höfðum við ekki áður séð.
Hestarnir, sem pabbi minn var með í þessari ferð, voru þessir:
1. Brún hryssa, sem Guðrún amma mín átti. Hún var með folaldi,
rauðskjóttum hesti. Pabbi reið henni fyrir lestinni, en folaldið var
skilið eftir heima. 2. Jarpur hestur, fullorðinn, var kallaður Gol-
jarpur. Mér var gefinn hann í tannfé. 3. Jarpur hestur með hvíta
fætur. Hann var líka nokkuð fullorðinn. Hann var kallaður Sokki.
Guðrúnu systir minni var gefinn hann í tannfé. Fjórða hestinum
man ég ekki eftir.
Þegar leið á haustið og byrjaður var vetur, fór pabbi minn að
hafa erfiða drauma út af þessari skógarferð. Hann sagði, að sig
hefði dreymt meðal annars, að til hans kom kona, mjög reiðileg.
Hún ávítaði hann fyrir að hafa eyðilagt þennan fagra skógarblett
og annað ódæði sýnu verra: að hafa heilaklofið barn hennar.
18
Goðasteinn