Goðasteinn - 01.09.1966, Síða 27

mcð skýringum var þá ekki til. En mér kom þá að liði, sem og
stundum síðar, að ég gafst ekki upp, þó ekki gengi allt sem be2t
í byrjun. Samhliða þessum lestri, fór ég að leggja stund á verkfræði-
rit hinna beztu sérfræðinga í rafmagnsfræði, vélfræði, úrsmíði,
málmþynnusmíði og mörgu öðru, er að verkfræði laut.“
Mun óhætt mega segja, að vélfræðin og önnur tæknileg fræði
hafi um annað fram heillað huga hans. Hafði hann cinnig um
mörg ár aðalumsjón með vélunum í niðursuðuverksmiðju Alaska
Packers Association á Semiamo-tanga gagnvart Blaine, en var seinna
árum saman umsjónarmaður á fiskistöð þess félags á Point Roberts.
Samhliða stundaði hann búskap, en Sigríður kona hans var ágæt
búkona.
Hjá Árna fór saman sjaldgæft atgervi anda og handar. Hann var
í senn mikill hugvitsmaður og völundur í höndunum. Vann hann
fram eftir árum að húsgagna- og húsasmíðum, og alla ævi að margs-
konar smíðum. Lagði hann sérstaka stund á rokkasmíði, og urðu
þeir að lokum nærri 50 talsins rokkarnir, sem hann hafði smíðað,
og eru þeir allir með miklu snilldar handbragði. Get ég um það
borið af eigin reynslu, því að Margrét kona mín á einn af rokkum
Árna, sem við teljum hinn mcsta kjörgrip. Smíðatól sín og vélar
hafði hann einnig smíðað af sínu eigin hyggjuviti. Segja má því,
að vinnustofa hans niðri í kjallaranum á heimili hans væri hið
mesta völundarhús, og báru vélarnar mörgu, sem þar bar fyrir
sjónir, og hann hafði sjálfur smíðað, órækan vitnisburð hugkvæmni
hans og snilld í höndum.
Enginn skyldi þó halda, að áhugaefni Árna hafi eingöngu verið
bundin við vísindaleg og tæknileg efni. Þau voru honum að vísu
hugstæð mjög, en hann hafði einnig kynnt sér vel ritverk helztu
enskra og íslenzkra ljóðskálda og aðrar bókmenntir erlendar og ís-
lenzkar, veraldarsögu og þjóðmenningarsögu.
Þegar þess er gætt, að hann var með öllu sjálfmenntaður í ís-
lenzkri tungu og bókmenntum, sætir það furðu, hve miklu valdi
hann náði á íslenzku ritmáli. En hinar fjölmörgu ritgerðir, oft um
stærðfræðileg og tæknileg efni, scm hann birti í vestur-íslenzku
vikublöðunum, bera því fagurt vitni, hve langt hann hafði náð í
meðferð móðurmálslns. Þær eru einnig talandi vottur fróðleiks-
Goðasteinn
25