Goðasteinn - 01.09.1966, Síða 33

Goðasteinn - 01.09.1966, Síða 33
Nú er það staðreynd, að sérhver þjóðfélagsþegn er okkur miklu dýrmætari hér í fámenninu, heldur en gerist með milljónaþjóðum, og á þetta ekki hvað sízt við, þegar um er að ræða þann hópinn sem miklu hefur verið kostað til um menntun og sérþekkingu og miklar vonir hafa verið við bundnar. Nú gætum við varpað fram þeirri spurningu, hvort þeir læknar okkar, verkfræðingar, tækni- fræðingar og margs konar aðrir sérfræðingar, sem erlendis starfa, séu til muna ánægðari mcð lífið og hamingjusamari, þótt þeir beri úr býtum meiri laun en heima og fái greiðslur í sænskum krónum, þýzkum mörkum eða bandarískum dollurum. Ekki er víst að svo sé, nema þá í sumum tilvikum, og fremur virðist illa launað upp- cldið að selja þannig frumburðarrétt sinn fyrir baunadisk. Þessi óheillaþróun er vafalaust að nokkru okkur öllum að kenna. Föður- landsást sprettur ekki upp hjá okkur fyrirhafnarlaust, og við gerum alltof lítið af því að ala á þjóðlegum metnaði og skyldum hvers og eins við land og þjóð. Sú vanræksla verður okkur áreiðanlega dýr, ef ekki verður á breyting til hins betra, áður en langt um líður. Ef við nú lítum til annarra þjóða, sjáum við strax, að þessu er mjög öðru vísi farið hjá þeim. Þar er ungu fólki innprentuð frá byrjun á heimilum, í skólum, í félagslífi, já hvarvetna, virðing og ræktarsemi við land og þjóð. Þar er beitt hvers kyns áróðri til að brýna fólkið til hollustu við hinn þjóðlega málstað og þar eru bókstaflega gerðar miklu meiri kröfur til sérhverrar uppvaxandi kynslóðar með margs konar þjónustu við þjóðfélagið en við eigum að venjast. Þetta á ekki aðeins við í hinum minni þjóðfélögum, heldur telja sjálf stórveldin sér hina mestu nauðsyn að leggja ríka áherzlu á þessa viðleitni. Þetta kemur að notum, því að lengi býr að fyrstu gerð, og hvað ungur nemur, gamall temur. Ef við gerum okkur ljóst, að ýmislegt í þjóðlífi okkar fari aflaga, er það vissulega skylda okkar að reyna að ráða þar bót á. Því munu bíða okkar fjölmörg verkefni í náinni framtíð, en það sem nú mun brýnast, er að efla með okkur þjóðlega hugsun og til- finningu og hvika hvergi frá þeirri stefnu að halda áfram að vera íslenzk þjóð og jafnframt að gerast enn meiri og betri fslendingar í framtíðinni en við höfum verið nú um skeið. Það, sem einkum hamlar ýmsum í þessari viðleitni, er hin rótgróna smæðartilfinning Goðasteinn 31
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Goðasteinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Goðasteinn
https://timarit.is/publication/1897

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.