Goðasteinn - 01.03.1972, Blaðsíða 25

þetta um það bil áratug áður en samskonar atburðir áttu sér stað
í Skálholtskirkju, þegar Ragnheiður Brynjólfsdóttir sér sinn eið.
ísleifur Magnússon bjó í tvíbýli við Vigfús bróður sinn á
Höfðabrekku. Kona ísleifs var Helga Erlendsdóttir, Þorvarðar-
sonar á Suður-Reykjum. Þorvarður var Þórólfsson, Eyjólfssonar á
Hjalla og Ásdísar, systur Ögmundar biskups.
Gosið 1660 tók af Höfðabrekkubæina, hafði bærinn áður staðið
niðri á sléttlendinu, þar sem allt var umvafið grasi. Hlaupið eyddi
allar engjar og túnin og var þar síðar ægisandur. Bræðurnir fluttu
þá til Hallgríms bróður síns í Kerlingardal og dvöldust þar með
allt sitt, unz búið var að byggja nýjan bæ uppi á brúninni, þar
sem hann var til skamms tíma. Heyskapur hafði verið svo góður
á jörðinni, að annar bræðranna hafði 13 og hinn 14 kýr auk ann-
ars fénaðar. 1 máldaga frá 1575 segir, að Höfðabrekkukirkja eigi
8 kýr, 40 ásauðar og tvö hundruð í köplum, fasta góss 100, garð-
urinn allur, hundrað hundraða. Jörðin var sett niður eftir gosið
1580 í 80 hundr. En eftir gosið 1660 var hún sett niður í 40 hundr.
og hafði því verð jarðarinnar lækkað um rúman helming á tæpri
öld.
Sonur ísleifs Magnússonar og konu hans, Helgu Erlendsdóttur,
var Magnús ísleifsson bóndi á Höfðabrekku. Hann var kvæntur
Guðríði Pétursdóttur, Gissurarsonar prests á Ofanleiti. Sr. Pétur
var í föðurætt af norðlenzkri prestaætt og systursonur Arngríms
lærða.
Feðgarnir ísleifur Magnússon, d. 1689, og Magnús sonur hans,
f. um 1646, voru báðir lögréttumenn. Magnús bjó á Höfðabrekku,
en fluttist seinna að Seljalandi undir Eyjafjöllum. Frá honum er
komin Seljalandsættin. Helga dóttir hans giftist Runólfi Jónssyni,
cr kominn var af hinni merku Steinsmýrarætt. í ættartölu frá Jóni
Sigurðssyni í Steinum segir, að Runólfur hafi verið dóttursonur
Vigfúsar á Höfðabrekku, en það er ekki talið víst.
Sigurður sýslumaður Stefánsson segir m. a. um Kötlugosið 1721,
að það hafi eyðilagt svo land og eigur hins atorkusama og góð-
fræga Höfðabrekkubónda og eiganda, Runólfs Jónssonar, „að
hann vildi gefa sig fyrir ekkert frá þessari óðalsjörð sinni, ef sá
er við henni tæki héldi við hefð og magt því sem hann og fyrri
Godastewn
23