Goðasteinn - 01.03.1972, Síða 39

Við Guðjón bróðir lögðum af stað með Tyrfing, og allt fór vel
með guðshjálp. Hér var um mannslíf að ræða, elzta dóttir Tyrf-
ings lá fárveik heima.
Um morguninn var komið með lækninn, og þá fannst okkur
draslandi og þá var þó bjart. Helgi læknir hafði sagt, að hann
hefði hvorki fyrr né síðar séð meiri tvísýnu á lífi sínu og lofað
hátt og í hljóði að fara ekki oftar yfir þetta forað við slíkar að-
stæður. Ég vissi, að honum leizt ekki á þetta, skarir út á hyl, alls
staðar göt á ísnum og grængolandi dýpi undir. Við drógum bátinn
með okkur, en árennilegt var það ekki, og þó hátíð hjá því urn
nóttina í myrkri og ofsaveðri. Þá stóð glöggt með, að við bræð-
urnir kæmumst lifandi til baka.
Á meðan Þverá rann út í Hólsá með báðum Rangánum, var
þar í sunnanrokum oft líkast og á sjó, öldur það stórar, að litlir
bátar hökuðu varast. Þó báru bátarnir, scm ég smíðaði 6-8 mcnn,
og pramma hafði ég til stórflutnings, sem bar 50 lömb. Um vetur
ferjaði ég í ofsa-sunnanveðri þá Gunnar frá Skipagerði og Guð-
mund frá Glæsistöðum í Landeyjum. Guðmundur sagði inni í
eldhúsi hjá okkur, að það væri engin fyrirsjón að ferja yfir Hólsá
við þær aðstæður, og það var orð að sönnu. Ég varð að snúa
bátnum hvað eftir annað undan öldunni til að verjast áföllum.
Það var um haust að kvöldi í dimmu og ofsaveðri af suðri, að
ég ferjaði Bakkbæinga yfir Hólsá. Þegar ég hélt mig kominn til
baka og búinn að ganga frá bátnum, þá kannaðist ég ekki við
bakkann, þó dimmt væri. Annað vatn var framundan, og ég komst
að raun um, að mig hafði borið af leið í ofsanum. Ég var staddur
þar, sem heitir Utgarðshólmi og með öllu var ófært sunnan við
hann fyrir Iíkt og stórsjó. Þá var Þverá í veldi sínu og líkust sjó
af ölduróti.
Mér er það minnisstætt, að í tvö skipti um vetur kom ég heim
í 14 og 15 stiga frosti á Celsius mæli og var þá mittisvotur. Bátur-
inn festist þá svo í krapi, áður cn ég næði landi, að ekki var um
annað að ræða en fara út í vatnið. Fötin stokkfrusu utan á mér,
og átti ég þá fullt i fangi með að komast heim.
Búið var að taka ferjubátinn frá mér og ferjumennska mín var
á enda. Þá ferjaði ég tvær konur á aflóga lekahripi austur yfir
Goðasteinn
37