Goðasteinn - 01.03.1972, Qupperneq 49

fyrir okkur unglingana, sem með honum voru, að spyrja hann,
þegar allir voru inni. Hann þóttist þá ekki heyra, og vöndumst
við fljótt af öllum óþarfa spurningum. Ef hann var einn inni og
maður kom til hans, þá reis hann máske upp og leysti vel úr því,
sem maður hafði áður spurt hann urn. Var hann þá ræðinn og
oft ánægja að tala við hann.
Líklega hefir þunglyndi sótt á Jón, því hann lá stundum en
sjaldan ncma einn dag í einu, íþætti þá ekki neinum og nærðist
lítið, en þetta virtist eldast af honum, því minna bar á þessu síð-
ustu árin. Skömmu eftir 1890 var keypt til okkar Ljóðmæli
Kristjáns Jónssonar Fjallaskálds, og var Jón mjög hrifinn af þeim.
Bað hann okkur bræður oft að lesa fyrir sig í þeim og hlustaði
af mikilli athygli. Hrifnastur var hann af kvæðunum Heimkoman,
Ekki er allt, sem sýnist, Vonin og Bálför gamals unnustubréfs.
Síðastnefnda ljóðið lét hann okkur lesa þrisvar í röð eins og
hann væri að festa sér það sem bezt í minni, og sagði að lestri
loknum: „Mikið geta sumir menn verið þungorðir."
Sem fyrr segir, fór Jón Hreiðarsson að búa í Skarðsseli 1843.
Með Sigríði konu sinni eignaðist hann tvö börn, Árna, sem bjú
í Mundakoti á Eyrarbakka, giftan Margréti Filippusdóttur frá
Móeiðarhvolshjáleigu, og Sigríði, sem segir frá síðar. Árni mun
hafa byrjað búskap í Móeiðarhvolshjáleigu. Börn hans voru þrjú:
1. Hclgi safnhúsvörður, 2. Filippía. Hún fékk meinsemd í annan
fótinn svo ncma varð hann brott, komst síðan til heilsu og vann
fyrir sér mcð fatasaumi. 3. Sigríður, sem átti Jón Árnason yngra
frá Bjalla í Landsveit. Þau bjuggu lengst af í Tungufelli í Hruna-
mannahrcppi, foreldrar hinna mætu Tungufellssystkina.
Sigríður dóttir Jóns Hreiðarssonar mun hafa verið fædd nálægt
1844, var fluggáfuð að dómi allra, sem til þekktu. Hún dó 23
ára gömul úr barnaveiki 1869, og harmaði Jón hana til dauðans.
Tíu stúlkur fermdust undir eins og hún, og var hún látin standa
innst, þá raðað eftir gáfum. Jóhanna tengdamóðir mín, skírleiks-
kona, var fermd með Sigríði. Hún sagði, að Sigríður hefði svarað
öllum spurningum prestsins viðstöðulaust.
Sigríður átti nýlega spariskó úr sauðskinni, þcgar hún dó. Þeir
voru blásteinslitaðir, bryddaðir með hvítu eltiskinni, mjög haglega
Goðast'émn
47