Goðasteinn - 01.03.1972, Síða 57

Þorvaldur sonarsonur minn kom inn til mín og segir: „Amma!
Ef þig langar að fara til kirkju, get ég farið með þig.“ Ég svaraði:
,,Ég held ég treysti mér ekki í þessu veðri.“ Þá kemur Sigurgeir
bróðir hans, sem var hér í dvöl um jólin, og segir við mig:
„Amma! Þér er óhætt að fara, við styðjum þig í bílinn." Það
verður úr, að ég fer, og ferðin gengur vel, þó vont væri veðrið.
Mínir góðu drengir leiddu mig á milli sín inn í kirkjuna, þar sem
við áttum kyrrláta helgistund. Ótrúlega margt fólk var í Staðar-
kirkju, þrátt fyrir veðrið. Við komum heim fyrir kvöldmat og
fengum betra veður heim.
Mér hefur alltaf fundizt ég sækja eitthvað gott í kirkjuna, þar
átti ég hátíðastund á þessum jólum, og það átti ég að þakka
ungu mönnunum, sem studdu mig þangað.
Ekki þarf ég að kvarta undan æskunni. Um 30 ára skeið hafa
börn úr Reykjavík dvalið hér á hverju sumri, hin indælustu börn,
sem ekki hafa sýnt af sér nema allt gott. Eitt sumar og kannski
oftar voru undir það 30 aðkomubörn í sveitinni hér, og heyrði
ég ekki kvartað undan neinu þeirra.
Ég vík aftur að kirkjunni, sem er víða illa sótt af ungu fólki,
en það eldra er lítið betra. Fyrir nokkrum árum kynntist ég manni,
sem var kominn hátt á fertugs aldur. Hann sagðist ekki hafa kom-
ið í kirkju síðan hann fermdist. Ég þekkti svolítið til þessa manns
af afspurn, hann lét sig ekki vanta á skemmtistöðum, vanrækti
heimili sitt og börn, og þar endaði sagan með skilnaði. Ég veit
ekki, hvort veikara kynið, sem kallað er, er nokkuð betra á
stundum. Dæmi munu til um stúlkur, sem áttu óspillta æsku og
fóru út í hinn menntaða heim til að forframa sig, en freistingar
og fall urðu á vegi.
Ég fer í kirkju til að hlusta á prestinn, hann velur texta sinn
úr Ritningunni, sem á erindi til okkar allra. Sá prestur, sem er
hinn hugljúfasti maður í allri framgöngu við söfnuð sinn og á góða
samleið með ungum og gömlum og öllum fellur vel í geð, hlýtur að
þjóna köllun sinni með kristilegu hugarfari, hvernig sem annars
er álitið og misskilið. Víða er fámennt í kirkjunni og léleg kirkju-
sókn. Ég held, að ýmislegt hindri það annað en prestur sé ekki
hæfur starfi sínu, þó það geti verið eitthvað mismunandi.
Godasteinn
55