Goðasteinn - 01.03.1973, Blaðsíða 54

árangur." Um mig fór nístandi kvöl, hvernig myndu þau nú
taka þessari harmafregn, blessuð hjónin? Ég gat ekkert sagt, það
var til einskis að ræða þessi mál.
Og pabbi fór út að Grund. Hann drap þar á dyr. Það marr-
aði í hurðinni um leið og hún féll frá stöfum. Hjónin voru að
drekka hádegiskaffið. Þau hrukku við og bognuðu eilítið í baki, er
þau sáu, að presturinn var kominn, þeim bauð í grun, að nú
væri sorgin á ferð. ,,Ég kem, kæru vinir mínir, til að flytja ykkur
harmafregn“, sagði pabbi. „Báturinn, sem hann Guðmundur son-
ur ykkar réðist á, er talinn af, hann hafði lokið við að leggja
línuna, síðan hafa sjómenn í Eyjum ekki orðið hans varir.“ Það
varð andartaksþögn, og stór tár hrukku af fallegu, brúnu augun-
um hennar Sigurbjargar, en Sigurður bóndi blés þungt í skeggið.
Sigurbjörg þurrkaði tárin burt með svuntuhorninu sínu og mælti:
,,Já, prestur minn, það var víst, að margur myndi gista hina votu
gröf eftir slíkt voðaveður, en Drottinn gaf og Drottinn tók. Lofað
veri hans blessaða nafn fyrir þá dýrmætu gjöf, er við hlutum með
þessum efnilega syni.“ Þarna varð faðir minn vottur að hetjulund
og trúarþreki sóknarbarna sinna.
Á þessu heimili var svo haldið á ný til daglegra starfa og eng-
in æðra eða víl sjáanleg. En sonurinn kom aldrei aftur. Bátar frá
Eyjum héldu áfram að leita, og varðskipið okkar, sem þá var
danskt og hét Fylla, fór um sjóinn með stórum, lýsandi kastljós-
um. Þá var það í fyrsta sinni, er ég sá birtu þeirra í nálægð við
mig. Allt umhverfi, upp á hæstu fjallatoppa varð skyndilega
uppljómað. Skipið hafði beint leitarljósunum upp að ströndinni
ef ske kynni, að þar væri eitthvað á reki. Nú, svona voru þá
þessi rafljós skínandi björt, hugsaði ég, en var þó ekki sátt við
þau. f leiftri þeirra voru boð um harmleik, er öll sveitin tók
þátt í. Það var einmitt sami beygur, sem ég fann í leiftri vitans,
skildi þá heldur ekki réttilega, að hann var boðberi lífsins, bægði
hættunni frá sjómönnunum.
Þannig skullu boðar sorgar á sveitinni minni. Sigurbjörg og
Sigurður á Syðstu-Grund eignuðust mörg efnileg börn og komu
þeim með sóma vel til þroska. Frá þessum hjónum er kominn
mikill, góður og myndarlegur ættleggur. Þau kvöddu svo þetta
52
Goðasteinn