Goðasteinn - 01.03.1973, Blaðsíða 39

Goðasteinn - 01.03.1973, Blaðsíða 39
brandur var víkingur mikill og lenti hann brátt í málaferlum um rán og víg. Svo lauk því, að hann var dæmdur útlægur og fór hann til Noregs sumarið 999. Flokkur kristinna manna var nú orðinn svo stór að hans fór verulega að gæta. Til nokkurra átaka kom milli kristinna manna og heiðinna á þingi sumarið 999, er Hjalti Skeggjason var dæmdur fjörbaugsmaður um goðgá. Er Þangbrandur kom til Niðaróss og fann Ólaf konung, lét hann hið versta yfir íslendingum og kallaði þess enga von, að kristni mætti hjá þeim við gangast. Varð konungur mjög reiður og lét taka marga íslenzka menn, höfðingjasonu, sem þá voru í Niðar- ósi, og setja þá í járn, og hét þeim drápi og meiðslum. Kvað hann, að þeir skyldu gjalda, hversu óvirðulega feður þeirra tóku hans erindi á íslandi. Þeir Gissur hvíti og Hjalti Skeggjason, sem voru með konungi, fengu þó stillt reiði hans, en bindast urðu þeir fyrir því að kristni yrði við tekin á fslandi, og tók konungur gísla. Þeir Gissur og Hjalti héldu til fslands sumarið 1000 og komu til þings. En á því þingi verða hin merkilegu tímamót í sögu íslendinga, að kristin trú var tekin af allri þjóðinni. Þetta var þó ekki auðvelt og leit um skeið svo út, sem heiðnir menn og kristnir myndu berjast. Gissur og Hjalti fluttu erindi sín (þ.e. Ólafs konungs) af Lögbergi vel og skörulega, og segir kristni saga, að svo mikil ógn hafi fylgt orðum þeirra, að engir óvinir þeirra þorðu að tala á móti þeim. En til samkomulags dró ekki og lauk svo, að þeir sögðu sig úr lögum hvorir við aðra kristnir menn og heiðnir. Kristnir menn báðu að „Síðu-Hallr skyldi segja lög þeirra upp þau, er kristninni skyldu fylgja, en hann keypti með hálfu hundraði silfurs að Þorgeiri goða, sem lögsögu hafði, að hann segði upp lög hvortveggi, kristin og heiðin, og var hann þá enn eigi skírður", segir Kr.saga. Það er umdeilt atriði, hvernig ber að skilja þetta, en vafalaust hafa farið fram samn- ingar, áður en samkomulag náðist um, að einn maður segði upp þau lög, sem báðir aðilar vildu játa. Og þessi orð Kristnisögu um Þorgeir: „Ok var hann þá enn eigi skírðr", benda á, að hann hafi verið hlynntur kristnum mönnum, og þeir því þorað að sínu leyti að fela honum þann vanda að segja upp lögin. Er Þorgeir hafði legið sólarhring undir feldi sínum, reis hann upp Godasteinn 37
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Goðasteinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Goðasteinn
https://timarit.is/publication/1897

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.