Goðasteinn - 01.03.1973, Page 87

Veiting þinni vísa ég heim og verð til svona
ekki maður, ekki kona
og aldrei faðir margra sona.
Enginn getur enn þó sagt, hvað úr mér verður,
eg verð þetta, einskis virður
áður ég er moldu byrgður.
Þá er víst að einhvör lofi um mig hreyfir,
þess er kostur þeim sem lifir
að þylja hróður dauðum yfir.
Veit ég hróður verður minn, þó verkleik skorti:
hispurslaus í eðli og arti,
hann át og drakk að sínum parti.
Tarna gat hann bjargast sona beint við hina,
embættin sem undir þéna,
inntekt þó að hefði kléna.
Það var satt, hann engum vildi illa liði
spjölluðum af sínum seiði,
sona hvarf hann undir leiði.
Þess ég bið, að þú með öðrum, þekkur frændi,
máta hress og mein dyljandi
minni yfir greftrun standi.
Síðan þigðu vist og vín og vertu kátur
og um fjórar næstu nætur
á nýjum spilum hafðu gætur.
Ef ég megna eg skal þá úr eigu hinna
skammta rennsli skildinganna,
skilvís milli spilaranna.
Goðasteimi
85