Goðasteinn - 01.06.1974, Qupperneq 14

1 hálsmálið á stakknum var þrætt liðlegt snæri og hálsmálið
drcgið saman með því. Hornsylgja var á sncrr'.sen :!anum og hnýtt
að henni með rifhnút og lykkjuhnút.
Á stakkermarnar voru festir langir spottar úr tvinnuðu hross-
hári og þeim sívafið um úlnliðinn svo sjór kæmist ekki að. Fremst
við tána á brókarleistanum voru festar skinnlykkjur svo hægt væri
að festa brókina upp á þeim til að láta renna úr henni sjó.
Sjóskór voru úr mjög þykku leðri, verptir með snæri og bundnir
með því upp um ökklann.
Bösl var þessi útbúnaður kallaður einu nafni. Sagt var ef sjólegt
var: „Það er vissara að fara að basla sig.“ Sennilega eru jafn
sjálfsagðir hlutir og sjóvettlingar og færi talið með böslum.
Skinnklæðin saumuðu karlmenn og gengu frá þeim að öilu
leyti. Aldrei sá ég konu snerta á því verki, en móður mína sá ég
hjálpa til við sniðningu. Eins sá ég hana sauma segl á minnstu
bátana, sem róið var við sandana. Saumaði hún úr einskeftu, sem
faðir minn óf úr úticndu vefjargarni.
Fariskinn
Fariskinn nefndust ræflar af aflóga skinnklæðum. Reynt var að
nota það skársta úr þeim í skó, þegar lítið var um skæðaskinn.
Ekki voru þeir skór snúraðir eða bryddaðir, aðeins verptir og
heldur kastað til þess höndum. Man ég að hafa heyrt sagt: ,,Ég
skal gera þetta, ég verð ekki lengi að rimpa fariskó á krakkann/'
Það var líka fljótlegt að ganga niður úr þessum skóm, en þeir
voru léttir og fóru ekki illa á fæti.
Ég heyrði suma kalla fariskinnið fariroð. Að líkindum er þá
ruglað saman fariskinni og roði. Um roðskó heyrði ég talað en
veit ekki til, að þeir væru notaðir á mínum heimaslóðum.
Kristsfisksiykki
Lítið stykki af soðnum fiski nefndist fiskspil. Flísarnar í fiskinum
heita Kristsfiskstykki eða Kristsstykki. Sumir nefndu þær Frels-
araflísar. í bernsku var mér sagt, að þegar Jesú mettaði mann-
fjöldann, fékk hver sitt Kristsstykki og varð sá mettur.
12
Goðasteinn