Goðasteinn - 01.06.1974, Síða 19

Smœlki
Karlinn sagði: „Ef ég þyrfti aldrei að éta og aldrei að sofa, gæti
ég citthvað dálítið duðrað.“
Hónefur var lýsingarorð um skrýtinn karl, en orðið hór var
annars alþckkt um krókinn, sem ketillinn hékk í yfir hlóðaeld-
inum.
Ef kulvís maður gengur í keng, er sagt, að hann beri í krók-
unum.
„Að snúast eins og erill í bráðveðri,“ er sagt um mann, sem
snýst um sjálfan sig og „hefur gleymt vitinu á veggnum." Erill
er sama og vindrella Orðtakið „að gleyma vitinu á veggnum“ var
notað um fljóthuga mann, sem æddi um og hafði gleymt erindinu.
Höfðingjaborð er á kaffibolla, ef hann er ekki alveg fullur.
Fannst sumum það bera vott um nísku.
Spóalap nefndist þunnur grautur. Ónýtt kaffi átti einnig sín
nöfn: skjávatn, skýjaskol, náskol, stúthland, blábuna.
„Hvort er nú betra, Brúnn eða Rauður,“ segir sá, sem á tveggja
kosta völ.
„Ég sting því í fikka minn,“ segir sá, scm á tveggja kosta völ.
„Ég sting því í fikka minn,“ segir sá, sem þarf að halda á
einhverju smávegis og stingur því í handarkrikann. Aðrir taka svo
til orða, er þeir hafa trúað náunganum fyrir því, sem fáir mega
vita: „Og stingdu þessu nú í fikka þinn.“
Ef ráðagjörð fer út um þúfur, er sagt í háði: „Það hefur þá
orðið skítur úr öllum hrognunum hjá þeim.“
Ef maður liggur aftur á bak og sefur með hrotum, er sagt hann
skeri hrúta, en ef hann situr á stóli með höfuð niður á bringu og
sefur og snörlar í nefi hans með rykkjum, er það nefnt að rota
rjúpur.
Orðtakið hörðustu háttamál var notað um það, er of seint
þótti að fara að hciman eða of seint þótti að byrja á óunnu verki.
Við krakka, sem erfitt var að koma í rúmið, var sagt: „Verið
ekki að doska við þetta, það eru komin hörðustu háttumál.“
Um mann, sem ekki komst leiðar sinnar í tæka tíð, var sagt:
„Sá bítur illa á brisið.“ Þctta gilti einnig, ef maður misreiknaði
sig í einhverju og varð leiður yfir.
Goðasteinn
17