Goðasteinn - 01.06.1974, Page 45

Herlega hempu ber hún,
harla vel út sér hún,
kólgu og krapa ver hún,
af kóngsdrottningu er hún,
fjörutíu fer hún
flaka í saumum barmarnir.
Ég þori ei brúðrin benda þér.
Öllum lysting lér hún,
líst á kvendi betur.
Borga hlýt ég böguna þá í vctur.
Hötturinn kollinn hylur,
þá hann allt skautið dylur,
honum er undir ylur,
þá hríðin utan á bylur.
Hann auðs við skorð ei skilur.
Að skrifa um hann, það förlast mér.
Ég þori ei brúðrin benda þér.
í kjálkana ei þig kylur,
þá krúnuna á hann setur.
Borga hlýt ég böguna þá í vetur.
Séð hef ég sokka og skóna
á selju elda lóna,
það hæfir ei heimskum dóna
á hoffrakt slíka góna.
Þeirri vildi ég þjóna
þilju gulls þá húma fer.
Ég þori ei brúðrin benda þér.
Þú fórst um föt mín róma
með forljótt kvæðis letur.
Borga hlýt ég böguna þá t vetur.
Gleðileikakvæðið er prentað eftir handriti frá aldamótunum
1800. Höfundur þcss var uppi um miðja 18. öld. Kvæðið er þá
vitni þess, að Landeyingar höfðu ekki sagt skilið við gleðileiki
á þeim tíma.
Godastehm
43