Goðasteinn - 01.06.1974, Blaðsíða 80

Ég kom heim um nótt. Var þá búið að ganga frá hjónaherberg-
inu og rúmið mitt komið þangað. Þegar ég er um það bil háttaður
og ætla að fara að lcggjasi upp í rúmið, er eins og opnist allt
í einu einhver skonsa í minningahreysi mínu, því nú stendur
glöggt fyrir hugarsjónum mínum draumaherbcrgið, og þetta her-
bergi, sem nú er ég í, er í einu og öllu, smáu og stóru, nákvæm-
lega eins og það.
31. des. 1962.
Blóðuga hendin
Rétt eftir áramótin 1945-46 dreymdi mig, að önnur höndin á
mér var alblóðug. Ekki vissi ég, hvaðan þetta blóð hafði komið,
en mér leið illa í svefninum.
26. s. m. - þ. e. jan. 1946 - andaðist stofufélagi minn hér á
Vífilsstaðahæli. Steinar hét hann, Magnússon, úr Reykjavík, óvenju
elskulegur, ungur maður, og frábærlega vel gefinn, bæði til sálar
og líkama. Þrátt fyrir mikinn aldursmun hafði tekist með okkur
innileg vinátta, og saknaði ég hans mjög.
Hvort sem vit er í þeirri ályktun eða ekki, taldi ég þá, og tel
cnn, að draumurinn um blóðugu höndina hafi verið fyrir fráfalli
Steinars.
22. febr. 1963.
Molar
,,Að verða eftirleiðis" eða „verða kyrr“. Þannig var oft komist
að orði þegar hjú ætlaði að verða næsta ár á sama heimilinu og
það var á yfirstandandi ár.
Karl, sem Þórður hét, var spurður um, hvort manneskja, sem
ég man nú ckki hvað hét, yrði kyrr. Karlinn svarar: „Ekki veit
ég hvort hann hefur falað hana, en hitt veit ég, hann ætlar upp á
hana.“
Þó þetta væri svona orðað hjá gamla manninum, fólst ekki í
því minnsti snefill af klámi, hcldur meinti hann, að ,,hann“ þ. e.
húsbóndinn, treysti því, að umrædd stúlka yrði hjá honum næsta
78
Godasteinn