Goðasteinn - 01.06.1974, Qupperneq 82

Goðasteinn á margra góðra manna að minnast, lifs og liðinna.
Einn þeirra er dr. Sigurður Nordal, sem lést á þessu ári, maður
ógleymanlegur öllum, sem áttu því láni að fagna að hafa af hon-
um kynni. I venjulegri samræðu virtust öll orð hans fallin til þess
að geymast komandi dögum og árum. Dr. Sigurði söfnuðust mörg
föng frá fræðaþulum landsins. Til þcirra er að telja þær sagnir
Sigurjóns Erlendssonar frá Álftárósi á Mýrum, er hér birtast. Dró
Sigurður þær eitt sinn upp úr handraða sínum ásamt öðru efni
og afhenti Goðastein.i til nota, en Sigurjón hafði sent honum. Sig-
urjón Erlendsson er þekktur fróðleiksmaður og eiga m.a. Orða-
bók Háskólans og Þjóðháttadeild Þjóðminjasafnsins honum skuld
að gjalda. Sagnirnar eru hér birtar með leyfi hans.
Lærður eða ólærður?
Benedikt skáld Gröndal var, sem kunnugt er, hálærður maður,
fjölfróður og feikilega lesinn. Mætti því ætla, að hann hafi ekki
gert mikið úr þekkingu þeirra manna sem ekki voru langskóla-
gengnir. En eftirfarandi orð hans virðast þó bcnda til hins gagn-
stæða:
Orðið ólærður merkir raunar þann sem ekki er latínulærður,
en margir ólærðir fslendingar eru miklu lærðari en margir eða
flestir skólagengnir menn. Vér þurfum ekki annað en að minna
á Sigurð Breiðfjörð og Gísla Konráðsson og margir lifa enn, að
vjer ekki nefnum Björn á Skarðsá og alla sögumenn vora, sem
líklega hafa fæstir verið latínulærðir. Lærdómur eða fróðleikur
þessara ólærðu manna er byggður á fornritunum, því þau fela í
sér svo mikinn menntunarforða, að klassískrar menntunar þarf
því nær ekki við.
80
Benedikt Gröndal
í „Gefn“ 1873 bls. 57.
Goðasteinn