Goðasteinn - 01.06.1974, Síða 86

clrottningu bjó. Hún stefndi þá ríkisráði og öðrum stórmennum
Danmerkur saman til þings og lét kjósa sig við hátíðlega athöfn í
dómkirkjunni í Lundi stjórnanda landsins. Drottningarnafn bar
hún að vísu ekki opinberlega, sem þó virðist að hefði verið eðli-
legt, heldur var hún hyllt á þingstöðum landsins á þann hátt, að
þar sem hún væri dóttir Valdemars konungs og móðir Ólafs kon-
ungs og með því að báðir væru dánir, þá væri hún kjörin sem frú,
húsbóndi og stjórnandi Danmerkurríkis. Hið sama gerðist einnig
skömmu síðar í Noregi og var hún þar hyllt sem drottning
Hákonar konungs og móðir Ólafs konungs, en með því að Nor-
egur var erfðaríki og ríkiserfðir bundnar við karllegg, þá fékk
hún systurdótturson sinn, Eirík af Pommern, sex ára að aldri,
viðurkenndan sem ríkiserfingja þar. Á þessum árum efldi hún
mjög stöðu ríkis síns út á við og hélt greifum Iioltsetalands, Hansa-
kaupmönnum og Svíum mjög í skefjum.
í Svíþjóð ríkti um þessar mundir Albreckt konungur af
Mecklenburg. Hann var systursonur Magnúsar Eiríkssonar, hins
sænsk-norska konungs, og hafði verið kvaddur til valda í land-
inu 1363, er sænskir stórmenn gerðu uppreisn gegn þeim feðgum,
Magnúsi og Hákoni. Albreckt hafði haldið konungdómi í landinu
meira í orði en verki, því að sænskir aðalsmenn fóru mjög sínu
fram. Þá hafði hann fengið marga Þjóðverja til landsins sér til
aðstoðar og fóru þeir lítt að lögum og venjum. Var konungnr því
fremur óvinsæll með þjóðinni. Voldugasti aðalsmaður Svíþjóðar
var Bo Jonsson og gegndi hann dróttsetaembætti hjá konungi.
Réð hann yfir drjúgum hluta landsins, sem hann ýmist hafði að
léni eða sem veð. Þegar Bo Jonsson féll frá, reyndi Albreckt kon-
ungur að auka völd sín með því að hrifsa undir sig mikið af
löndum hans. Kom þá til átaka milli hans og þeirra aðalsmanna,
er til forsvars voru vegna barna hans ungra. Skarst þá svo mjög
í odda að stór hluti sænskra aðalsmanna gaf upp alla trú og
hollustu við Albreckt, sneru þeir sér því næst til Margrétar
drottningar og buðu henni að taka völdin í landinu, enda hefði
hún alltaf gert þar kröfu til yfirráða sem drottning Hákonar
Magnússonar og móðir Ólafs konungs. Var þetta snemma árs
1388. Margrét tók tilboði Svía og hóf að vígbúast.
84
Goðasteinn