Goðasteinn - 01.06.1976, Page 73

sem fædd var 1881. Frá þessari heimsókn er sagt í íslenskum þjóð-
sögum II, sem Einar Guðmundsson kennari, skráði og safnaði,
bls. 5-9. Heimamaðurinn, sem fékk rekkjunautana þrjá, var
Þórður Brynjólfsson, síðar bóndi á Bakka í Landeyjum og skráði
Einar sögu sína eftir frásögn sonar hans, Lofts bónda á Bakka.
í sögu Einars segir m. a. á þessa leið: „Dreymdi Þórð þá, að
mennirnir kæmu aftur að rúminu, og tók annar þeirra til orða,
hægt og í sorgmæddum rómi: „Við drukknuðum fyrir mörgum
vetrum með Páli í Mclshúsum í Grindavík, og við fylgjum mann-
inum þeim arna.“
Þ. T.
KÆSTA SKATAN
Kæst skata þótti fyrrmeir mikill herramannsmatur. En til þess
að fá hana vel kæsta, þurfti hún að liggja lengi í kös ósöltuð, og
siðan aðcins sáð í hana salti. Bóndi nokkur fann að því við vinnu-
mann sinn að skatan, sem hann fékk á vertíð, væri aldrei nógu
kæst. Hugðist vinnumaður reyna að bæta úr þessu.
Fær hann nú skötu í hlut sinn snemma á góu, leggur liana í
slorfor, nýveidda, og lætur hana liggja þar framundir sumarmál.
Þá tók hann hana upp og sáir í salti.
Þegar bóndi kom svo að sælcja hlut vinnumanns, líkar honum
vel verkunin á skötunni, lyktin sagði t.il sín. Var nú ekki lengi
dregið að sjóða bita af skötunni. Át bóndi sig vel saddan og
líkaði vel verkunin, En ekki át hann oftar kæsta skötu, því þetta
var hans banabiti.
Gömul sögn. Handrit Guðlaugs E. Einarssonar.
Goðasteinn
71