Goðasteinn - 01.06.1978, Side 26

Kristín Skúladóttir frá Keldum:
Jarðskjálftakippurinn mikli
6. maí 1912
Það var að kvöldi, ágætisveður og gott vor, held ég. Ég var þá 7 ára
hjá foreldrum mínum á Keldum á Rangárvöllum og man þetta vel.
Heimilisfólkið á Keldum var þá 14 manns. Elst var Sigríður Þor-
bergsdóttir, eldakona, Hún var alin upp í Djúpadal í Hvolhreppi
í fátækt. Næstur að aldri var Eiríkur Jónsson, alinn upp á Strönd
á Rangárvöllum og svo Halla Ingimundardóttir frá Langagerði í
Hvolhreppi. Þau Eiríkur og Halla höfðu búið saman á Árbæ á
Rangárvöllum rétt hjá Fossi. Þau höfðu átt nokkur börn en misst
þau nema Sigurð og Valgerði, sem fylgdu foreldrum sínum að
Keldum og ólust upp þar. Eiríkur og Halla voru 30 ár í vinnu-
mennsku á Keldum og reyndust mjög trú og þörf heimilinu. Þau
fluttust með Sigurði að Þingskálum, þegar hann fór að búa þar 1925
eða 6, en Valgerði misstu þau 1919. Svo voru hjónin Skúli og Svan-
borg og 6 börn þeirra talin hér eftir aldri: Aldís, Þuríður, Guð-
mundur, Lýður, Helga og Kristín. Yngstur var Engilbert Kristjáns-
son, tökudrengur, sem varð fóstursonur hjónanna. Hann kom 10
vikna að Keldum en var nú tveggja ára.
Það var um fjósgjafir kl. 5-6 þetta kvöld. Það var búið að gefa
kúnum úr meisunum, sem voru geymdir uppi í hlöðu, vegna þess
að kartöflukassar voru uppi á fjölunum í fjósi, þar sem meisarnir
voru annars geymdir milli mála. Halla var í fjósinu og pabbi að
athuga kartöflurnar og hvernig spírun gengi. Við Helga systir höfð-
um elt Höllu út, eins og oft áður, því að við höfðum gaman af
skepnum og Halla var barngóð.
Venja var að gefa úr litlum meisum eftir burð sem ábót á stærri
meisana, kýrmeisana. Voru litlu meisarnir kallaðir ábætrar. Hlaðan
var stór, tók um 700 kapla, hiaðin úr hraungrýti allir veggir. Við
24
Goðasteinn