Goðasteinn - 01.06.1978, Blaðsíða 32

á leið hans um kveldtíma. Kvaddi hann þá dyra og segir: „Getið
þið lofað mér og annarri stúlku til að vera í nótt?“ Stúlkurnar
sögðust ekki geta það, því þær hefðu engin gestarúm. Þá segir
Pusi: „Mitt tilboð stendur ekki lengi, það þekkja margir Pusa á
Hofi og lofa honum að vera og verið þið sæl (sælar).“
Filippus var söðlasmiður að iðn og stundaði það handverk
mikið frá því hann fór frá Hofi og þar til hann fór að búa í Fróð-
holti. Á æskuskeiði var hann mikill fjörmaður og afburða glímu-
maður, og það svo að fram á elliár mátti, segja að hann tækist á loft,
cf hann horfði á glímu, svo var áhuginn mikill.
Talið var að Pusi á Hofi væri vínhncigður og oftast var hann
hýr af víni, þegar hann var á ferðalagi, en allsstaðar var honum
vel tckið fyrir því, því alltaf var hann hávaðalaus og rólegur. En
komið gat fyrir að honum yrði skrafdrjúgt ef farið var að mótmæla
skoðunum hans á þeim málefnum, sem hann var búinn að álykta
með sjálfum sér að væru rétt. Þannig mun hafa farið kvöldið, scm
Landeyingar komu að Ægissíðu. Fór Pusi í dimmu að lcita að hest-
inum sínum, sem hann hafði sleppt á túnið með hnakk og beisli.
Nú, þegar Pusi var horfinn svona skyndilega, fór heimilisfólkið á
Ægissíðu að tala um þetta hvarf hans og kunni því illa. Sagði þá
einhver: „Við hvern var hann Pusi að þræta í kvöld?“ Kvenmaður
svaraði: „Það var brúar djöfull.“ Síðan hef ég haldið að sú hin
sama hafi ekki verið mjög hrifin af þeim brúarsmiðum frá brúar-
gerðinni á Ytri-Rangá.
Það fór svo að Pusi kom ekki meir um kvöldið og kunnu því
allir illa, þó svo yrði að vera. Morguninn cftir, þcgar við rekstrar-
mennirnir vorum að klæða okkur, kom Pusi inn til okkar, vansvefta
og óhollur í kroppnum. Við spurðum, hvað ylli vanlíðan hans. Hann
svaraði: „Það hefðu líklega fleiri en ég sofið illa við að sjá djöful-
inn uppi yfir sér alla nóttina.“ Við urðum bæði hræddir og hissa,
mundum ekki eftir að hafa heyrt þess getið að kölski hefði verið
svo nærgöngull við menn síðan á dögum Sæmundar fróða, enda
scgir líka ein sagan að Sæmundur hafi komið honum fyrir í kirkju-
garðinum í Odda.
Við spurðum Pusa, hvort þetta hefði ekki ráðist á hann og þjarm-
að að honum. ,,Nei,“ sagði hann, ,,ég las allt gott, sem ég kunni, og
missakaði því ekki neitt.“ „Hvernig leit þetta út?“ sögðum við.
30
Goðasteinn