Goðasteinn - 01.06.1978, Síða 76

við því, fer til föður síns, kemur svo og segir: „Ja, hann pabbi
tímir nú ekki að missa mig frá slættinum." Ég fer samt, hugsa ég
með mér að það sé drengur á Nesinu, sem oft fór með okkur í
Höfðann, hét Steindór Sveinsson, sonur Sveins Árnasonar. Hann
var fæddur og uppalinn í Öræfunum, og er löng saga að segja frá því.
Ég fer svo af stað og það er aðeins gola, en þegar ég er kominn
út á miðja leið, þá blælygnir og slær yfir þoku. Ég nam staðar svo-
litia stu.nd og hugsa með mér: Jæja, ég er kominn þetta langt og
held áfram. Enn var sama lognið, þegar ég kom suður í Höfðann.
Þar spretti ég af hrossinu og fer að hita mér kaffi. Labba svo fram
á brún og þá er orðið áliðið dags, komið undir kvöld, en þess.i
fjöldi af lunda flýgur í Trévík, í urðinni. Ég fer þá og sæki mér kaðal
upp í bói og fer á handvað niður Kambinn. Stundum var farið
austar, niður úr Skollatorfu. Það voru nefndar Bringur þarna og
Bringufetta neðst. Tveir handvaðir voru niður Kambinn og niður
í Kvosina sem kölluð er. Svo var voða tæp rák, sumsstaðar svo
sem fet á breidd, mikið að aldrei skyldi neinn hrökkva þar fram
af, síðan klettur um tvær mannhæðir og þar voru höld engu líkari
en þau væru gerð af mönnum. Ég fer svo vestur í urðina og gríp
þar eina tíu, tuttugu fugla en hætti því, þar sem ég sá að fuglinn
fékk uppstrevmi og flaug svo ört upp. Ég færði mig þá vestar, stóð
þar uppi á steini og veiddi þar um 80 fugla. Þar flaug fuglinn alltaf
jafnt og þétt svona í hring. Þegar þetta er búið, er klukkan farin að
ganga 11 og farið að skyggja. Þá hefðu nú sumir farið að verða
dálítið smeykir að vera þarna einir og það þó það hefðu verið dug-
legir menn, því þeir sem voru hjátrúaðir á gamlar sögur, töldu að
þarna ætti að vera reimt.
Ég tók nú fuglinn saman og hélt áleiðis upp, en ekki treysti ég
mér til að bera hann í einu lagi. Kom ég veiðinni í tvennu lagi upp
á rákina, svo upp í Kvos og upp á Kamb. Þar skiidi ég allt eftir
og fór upp á handvaðnum. Ég hélt síðan að kofanum, sem þætti
heldur hreysi nú á dögum, með grjótveggjum og helluþaki, en hann
hélt eins og pottur. Það var dimmt þarna inni. Ég hafði ekki lund
í mét til þess að hita kaffi, gekk frá mér, bað guð að geyma mig
og sofnaði undir eins. Vakna svo klukkan fjögur og þá var farið
að birta. Ég sá að töðustráin utan á kofakömpunum þeystust og þá
var kominn alveg mátulega hár austanvindur. Þá var ég fljótur að
74
Goðasteinn