Goðasteinn - 01.06.1978, Qupperneq 41

ig úr hefur ræst, jafnvel þegar mest hefur syrt í álinn. Minnist ég
þess, er Halldóra dóttir mín kom heim frá vinnu eitt kvöldið óvana-
lega döpur í bragði og sagði við mig: ,,Nú er höfnin að lokast,
Flakkarinn er aftur kominn af stað og stefnir á Ystaklett, aðeins
cftir 200 metrar.“ Mér verður svarafátt, hvar eru nú allar mínar
fullyrðingar? En þá fæ ég svar á þessa leið: Bíddu þangað til í
fyrramálið, þegar þú opnar útvarpið, og hlustaðu á, hvað þú heyrir.
Um leið og útvarpið er opnað næsta morgun, segir þulurinn:
„Flakkarinn er stansaður og hefur ekkert hreyfst í nótt.“ Þetta voru
hans síðustu fjörbrot.
II
Draumur og vaka
Nokkru eftir að ég flutti að Ásólfsskála, dreymir mig að til mín
kemur maður, sem ég þekki ekki. Gengur hann til mín hröðum
skrefum og heldur á keri, sem ég skynja strax að geymir líkams-
leifar hans. Réttir hann mér kerið og segir um leið: „Ég ætla að
biðja þig að geyma þetta fyrir mig og koma því í kirkjugarðinn,“
og bætir svo við: „Brennslan tókst ekki eins vel og ég hefði óskað.“
Um leið sá ég ofan í kerið, án þess það væri opnað. I því var aska
og hálfbrunnin bein. Ég tók svo við kerinu og lofaði að gera þessa
bón. Ég gat virt manninn vel fyrir mér, hann leit út fyrir að vera
um þrítugt, hárið dökkt yfir breiðu enni, þrekinn og festulegur. Sér-
staklega tók ég eftir þróttmikilli hökunni með pétursspori. Ég vakna
svo og lít á klukkuna. Var þá kominn fótaferðartími.
Þennan morgun er Kristín húsfreyja í Vallnatúni stödd úti heima
hjá sér og virðist hún sjá einhvern á gangi suður á svonefndum
Hala við Holtsós. Varð henni að hugsa að þetta væri Guðrún dóttir
hennar og segir: „Hvað er hún Gunna að gera suður á Hala?“ „Ég
er nú hérna,“ ansar hún þá móður sinni, hafði hvergi farið og bætir
við: „en það er best ég fari þangað.“ Gengur hún svo í átt suður á
Hala og finnur þar mannslík, sem borist hafði inn í ósinn utan frá
sjó og rekið þarna á land. Var þegar brugðið við og líkið flutt upp
í kirkju á Ásólfsskála.
Sigmundur maður minn fór út að Seljalandi þennan dag og kom
heim um kveldið. Hann fór ríðandi og var á stilltum hesti og ófæln-
um, en nú bregður svo við, þegar hann heldur heim, að klárinn er
Goðasteinn
39