Goðasteinn - 01.06.1978, Side 42

Goðasteinn - 01.06.1978, Side 42
alltaf að kippast við og hlaupa út úr götunni. Gcngur á þessu alla leið heim. Hafði Sigmundur orð á þessu við mig og fannst atferli klársins vera með ólíkindum. En svo segir hann: „Annars bað hann Ólafur á Seljalandi mig fyrir hlut, sem rak þar á fjöruna. Ég ætla að biðja þig að taka við þessu og láta það á góðan stað.“ Ég rétti út höndina og tók við samanbrotnu bréfi, sem hann fær mér. í því eru neðri kjálkar af manni og mjög greinilegt skarð í hökuna. Ég horfði undrandi og hrygg á beinin sem hvíldu svo munaðarlaus í hendi mér. Ég sveipaði um þau hvítu líni og signdi yfir. Við hjónin fórum með kjálkabeinin út í kirkju og lögðum þau á altarið þar sem þau lágu þar til sjórekni maðurinn var kistulagður. Geta má þcss að neðri kjálkabeinin vantaði á hann, en þó mega beinin, sem Sigmundur kom með, hafa verið af öðrum manni, en saman fór þetta í gröfina. Talið var að maðurinn, sem rak upp á Halann, hafi verið ungur sjómaður frá Vestmannaeyjum. Gröfin hans er þó gröf óþekkta sjómannsins. Á leiðinu vaxa nú blóm, sem á hverju sumri rétta krónur móti himni og sól. III Guðmundur dúllari Á Barkarstöðu.m í Fljótshlíð hneig ævisól Guðmundar Árnasonar dúllara til viðar. Þar áttu þá heima hjónin Tómas Sigurðsson og Margrét Árnadóttir með börnum sínum. Sýndi þetta góða og gest- risna fólk honum ætíð vinsemd og hlýju, sem yljaði barnshjarta hans. Haft var eftir Guðmundi að á Barkarstöðum langaði hann til að fá að deyja. Einhver hafði orð á því að svo víðförull maður sem hann gæti orðið víðs fjarri þcim stað, þegar dauðinn kallaði. Taldi Guðmundur um það engu að kvíða, sér myndi veitast þessi ósk, ,,og ég er búinn að tala um þetta við hann Tómas minn,“ bætti hann við. Það var dag nokkurn í febrúar 1913 að Magnús Magnússon bóndi á Strandarhöfði í Landeyjum var á heimleið utan Þverárbakka með tvo til reiðar. Sér hann þá gangandi mann koma sunnan göturnar og stefna að ánni. Þekkir hann að þar er Guðmundur Árnason á ferð og hraðar sér í veg fyrir hann. Svo mörgum hafði Magnús fylgt yfir Þverá, að hann vissi að það var þá ekki á færi gamalmenna að vaða hana. Þegar þcir hittast, segir Guðmundur honum að hann 40 Goðastemn
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124

x

Goðasteinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Goðasteinn
https://timarit.is/publication/1897

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.