Goðasteinn - 01.06.1978, Síða 54

inum væri skilyrðislaus forsenda þess að hin lokkandi spásögn mætti
ná fram að ganga.
Svo bar það til um þessar mundir að konungur, sem oft af höfð-
inglegu lítillæti sínu heimsótti helstu aðalsmenn landsins til að votta
þeim vináttu sína, kom til kastala Macbethhjónanna ásamt sonum
sínum, þeim Malcolm og Donalbain, og fjölmennu fylgdarliði aðals-
og aðstoðarmanna, til þess að heiðra Macbeth sérstaklega fyrir
vasklega framgöngu og fræga sigra í mörgum orrustum.
Kastali Macbethhjónanna stóð á mjög fögrum stað og loftið þar
var talið einstaklega gott og heilsusamlegt, sem ráða mátti af því,
að svölurnar höfðu byggt sér hreiður þar undir öllum framskotnum
múrbrúnum og utan í varðturnum, hvar sem þær gátu komið sér
fyrir. En þar sem þessir fuglar halda sig og gera hreiður sín, hafa
menn tekið eftir því að loftið sé sérstaklega hollt og viðfelldið.
Konungur gekk inn í kastalann og var mjög ánægður með staðinn
og ekki lét hann minna yfir góðu atlæti og fagurri framkomu hús-
móðurinnar, frú Macbeth, sem hafði einstakt lag á því, að breiða
yfir sviksamlegar fyrirætlanir með brosi og blíðu. Leit hún því út
sem saklaust blóm, þótt hún væri sem eitraður snákur undir niðri.
En þar sem konungur var þreyttur eftir langa ferð, gekk hann
snemma til hvílu í viðhafnarstofu kastalans, og svo scm venja
var, þá sváfu herbergisþjónar hans tveir við hliðina á rúmi hans.
Hann hafði verið óvenjulega glaður yfir góðum móttökum og gefið
helstu foringjum sínum gjafir, áður en hann gekk til náða. Einnig
hafði hann sent frú Macbeth fagran demant ásamt kveðju sinni, þar
sem hann útnefndi hana bcstu húsmóðurina í landinu. Svo leið
að miðnætti, þegar náttúran um hálfan heiminn er sem dauð og
ljótir draumar þjaka sálir sofandi manna, en engir nema úlfar og
morðingjar eru á ferli. Þetta var tíminn, sem frú Macbeth hafði
valið til að hrinda samsærinu um konungsmorðið í framkvæmd.
Hún hefði ekki tekið að sér þetta ódæðiseverk, sem var svo fjar-
lægt kveneðli hennar, nema vegna þess að hún örvænti um karl-
mennsku eiginmanns síns og taldi að í sál hans væri of mikið af
mannelskunnar mjólk til þess að hann gæti framið morð að yfir-
lögðu ráði. Hún vissi vel að hann var metorðagjarn, en jafnframt
gerði hún sér grein fyrir því að hann var ekki samviskulaus og
þóttist sjá að hann væri ekki enn tilbúinn til að taka á sig þá stór-
52
Goðasteinn