Goðasteinn - 01.06.1978, Blaðsíða 71

kom að Hólmi til föðurbróður míns, Gísla hreppstjóra, og stansaði
þar. Hélt svo áfram austur að Þinganesi, því Jón bróðir minn var
þá vinnumaður þar hjá Gunnari Jónssyni. Þar gisti ég og var vel
fagnað. Jón fór með mér út á Höfn um morguninn. Dagurinn var
stu.ttur og viðstaðan varð það löng á Höfn að farið var að skyggja,
þegar ég kom upp að Árnanesi. Þar skildi Jón við mig.
Ég var með burð á hrossunum báðum og gekk því eins og alvana-
legt var, enda létu menn sig ekki muna um að hafa byrði á bakinu
líka. Mcrg sendibréf hafði ég meðferðis heim því ýmsir vildu nota
ferðina. Nú lá leiðin vestur yfir Fljótin og fór ég þar með varúð,
því sjóísinn er alltaf varasamur. Stefnu tók ég beint á Stóraból.
Dimmt var í lofti og héklc yfir með snjó, en alltaf sá ég grilla í
Rauðabergsfjaliið og hélt því stefnunni. Ég hitti Haildór á Bóli,
sem var kátur og skemmtilegur maður. Vildi hann að ég gisti en
ég vildi komast lengra, allajafna að Hólmi, sagðist þó vera ókunn-
ugur le.iðinni og spurði um hættur, sem varast þyrfti. Halldór bauðst
þá til að ganga með mér á veg og gerði það.
í Hólmi átti ég góða næturhvíld. Hélt svo áfram um morguninn
út í Suðursveit og fór færðin þá að þyngjast. Hjá Vagnsstöðum gekk
Skarphéðinn frændi minn í veg fyrir mig og vildi fyrir hvern mun
að ég kæmi heim og gisti þar næstu nótt, en hugurinn stefndi áfram
og ég hélt viðstöðulaust áfram út að Reynivöllum til gistingar. Þor-
steinn sagðist vita að það væri kominn mikill snjór á sandinn. Já,
ég sagðist trúa því en hélt þó aldrei að það væri eins vont og það
reyndist vera. Að áliðinni nóttu fór Elín að hita kaffi og bera mat
á borð, og klukkan sex fór ég af stað.
Þorsteinn fylgdi mér út í Hrollaugshóla og segir við mig að skiln-
aði: ,,Ég held það sé best fyrir þig, þegar þú kemur út á sandinn að
stefna beint út á merki og fara vestur fjöruna og þá aftur uppúr,
þegar þér þykir það henta.“ Ég taldi þetta alveg henta hjá honum
og fór eftir því. Merkið, sem Þorsteinn miðaði við, var sett upp á
fjörunni milli jarða.
Þegar kom að öldunni vestan við Jökulsá, var þar geysimikill
skafl í grafningi eftir ána. Skarð var þarna upp undir jöklinum, sem
ég fór um og fæ þann versta meðburð þar niður, alveg umbrota-
ófærð og allt á kafi. Lítið betra tók við, þegar kom út á Nýgræður,
þar var klofsnjór og ekki að tala um að komast áfram. Hefði einu
Goðaste'mn
69