Goðasteinn - 01.06.1978, Side 75

en sjálfsagt hefur margur beðið guð að hjálpa sér, því þegar maður
var kominn ofan fyrir gljúfrin í Ingólfshöfða, þá var maður kominn
í lífsháska. Bergið var víða laust; ég varð nú var við það, árin sem
ég fór i Höfðann.
Næstu menn á undan mér voru þeir Gísli heitinn í Papey og Guð-
mundur Jónsson, sem síðast var í Selvogi. Guðmundur var 17 ár
í Höfðanum. Ég fór fyrst í Höfðann 12 ára gamall með Guðmundi.
Þá náði ég fyrsta lundanum, og ég var svo montinn yfir honum, að
það var eins og ég hefði unnið mikið afrek. Ég hafði þá víst eina
tíu eða tólf úr lundaholunum. Háf fór ég ekki að nota fyrr en ég
var á sextánda árinu. Unginn var kræktur úr holunum með priki, sem
var um hálfa alin að lengd og boginn járngaddur á endanum, ekki
ólíkt og heykrókur. Ekki var þetta falleg aðferð. Prikið nefndist
stingur. Þetta var almennt brúkað fyrst, þegar ég kom í Höfðann.
Seinna var ég þarna með öðrum pilti, trúuðum og vel þenkjandi,
kom með honum upp úr Trévík og upp á svokallaðan Skollhól. Við
vorum orðnir þreyttir, enda með þungan burð á bakinu. Pilturinn
hét Pálmi. Mér varð þá að orði við hann: ,,Ég held að mönnum
hcfnist fyrir það að vera að nota þetta prik, ég held menn veiði
minna. Þctta er alveg voðalegt, því eins víst er að það r.ifni oft úr
fuglinum af króknum.“ Við vorum með sinn stinginn hvur og í töl-
uðum þessum orðum veifuðum við þeim upp og hentum þeim út í
sjóinn. Við tókum þá einnig alla stingi, sem við fundum, og hcnt-
um þeim einnig út á sjó. Síðan hefur ekki verið notaður stingur í
Ingólfshöfða. Það lítið ég átti við að veiða úr holum eftir það, þá
notaði ég bara hendurnar og ójárnað prik, rétt til þess að hreyfa
við unganum. Einstaka maður veiddi eftir það úr holum í Trévík
og vestur við Lönguurð og Vestururð, en ég sneri mér nær eingöngu
að háfnum.
Það var komið í fjórtándu viku sumars og farið að slá. Hrepp-
stjórinn á Mýrinni hafði þann sið, hann vildi alltaf fara að byrja
að slá í tólftu vikunni og það vcitti svo scm ekki af. Bræður mínir
voru þá uppkomnir menn og þá langaði til að farið væri í Höfðann.
Það var smábakki í austrinu, og ég hélt það myndi vinda á austan,
cn ekki þýddi að fara nema væri vindur, best var hæg gola. Ég fer
svo upp í bæ til Sigurðar Arasonar og segi mig langi að skreppa út
í Höfða og hvurt hann vilji ekki koma líka. Hann segir nú ekkert
Goðasteinn
73