Goðasteinn - 01.06.1978, Síða 113

ingarlegu umhverfi í Fljótshlíð. En ungur mun hann þó hafa þráð
að fara í skóia og ganga á vit menntagyðjunnar. Hann var líka sá
gæfumaður að leggja á þá braut fyrir atbeina og hvatningu mætra
manna, er sáu hvílíkum efnivið hann var búinn, og lauk hann stúd-
entsprófi í Reykjavík vorið 1883. Því næst lá leið hans til Háskól-
ans í Kaumannahöfn, þar sem hann hlaut Garðsstyrk og nam lög-
fræði um árabil.
Einnig lagði hann sig mjög fram um að kynna sér bókmenntir
og skáldskap og varð vel heima í öllum helstu listastefnum sam-
tímans. Margt var það líka í heimsborginni við Eyrarsund sem
hrifið gat ungan mann af íslandi á þessum árum. Bæð.i var þar
mikil gróska í andlegu lífi og einnig hörð barátta og átök milli
eignaaðals og alþýðufólks, sem um þessar mundir var að hasia
sér völl í þjóðmálum Dana. Snerist Þorsteinn cinarðlega á svcif
mcð þeim, er minna máttu sín, og gerðist baráttumaður gegn hvers
kyns misrétti og ranglæti í samfélagi manna.
Ýmis atvik og þá einkum upphlaup það, sem varð vegna kvæðis
Þorsteins á aldarafmæli Rasmusar Kristjáns Rasks 1887, ,,Þú komst
þegar Fróni reið allra mest á“, ollu því að hann hvarf frá laga-
námi og lagði fyrir sig ýmsa vinnu um árabil þar ytra. Jafnan var
hann fátækur og bjó við þröngan kost, jafnvel svo, að hann beið
við það tjón á heilsu sinni til frambúðar.
Á seinustu dvalarárum sínum í Kaupmannahöfn gcrðist Þorsteinn
um skeið aðstoðarmaður við fornleifarannsóknir. Kom hann þá
til íslands til að kanna húsaskipun og hýbýlahætti á fyrri öldum og
ferðaðist einnig til Norður-Ameríku og Þýskalands. Árið 1896
fluttist hann síðan alkominn heim, lagði fyrir sig blaðamennsku og
gerðist ritstjóri nýrra blaða, fyrst á Seyðisfirði og síðar á Bíldudal,
en báðir þeir staðir voru í miklum uppgangi á þessum árum. Til
Revkjavíkur fluttist hann svo upp úr aldamótunum 1900 og þar
dvaldist hann samfleytt tólf síðustu æviárin. Vann hann fyrir sér
með margháttuðum ritstörfum, kennslu og ýmsu öðru og naut einnig
skáldastyrks frá Alþingi. Kona hans, Guðrún Jónsdóttir frá Kot-
laugum í Hrunamannahreppi, var honum einkar samhent í að hlúa
að góðu og fögru heimili þeirra og þar naut skáldið næðis og ham-
ingju eftir langa útivist í misjöfnum veðrum og þar andaðist hann
haustið 1914, mjög um aldur fram.
Goðasteinn
111