Úrval - 01.11.1977, Blaðsíða 98

96
URVAL
■ Bfamarflói A>Mofi-
Homsundsf]örSurD FJORD
1 o
MHt*.
gæsanna hefst einn dag og lýkur
þann næsta.
Það var dálítið lát á morgunkuld-
anum um það leyti sem hann var
kominn niður á sléttlendið niður að
Refadal. Þar var klettabálkur, sem
myndaði eðlilegan felustað handa
honum þaðan sem hann gat bæði
fylgst með sjónum og flötum
bökkunum. Skugginn af klettunum
gerði honum kleift að lyfta hagla-
byssunni án þess að styggja gæsina.
Augun eru þeirra besta vörn; það eru
fáar hreyfmgar, sem fram hjá þeim
fara.
Hann heyrði gæsahópana fljúga
hjá ofar skýjum, alla alltof hátt.
Honum varð hálf órótt. Ef allar
gæsirnar væru nú flognar? Hann
þurfti á næringarríku kjöti þeirra að
halda til að draga fram lífið,
þarfnaðist þess að sjá pattaralega
kroppana í kuldageymslunni og vita
að hungrið var ekki yfirvofandi félagi
á komandi mánuðum. Hóparnir vom
svo stórir, þurftir hans svo litlar í
þeim samanburði. Það gat ekki verið,
að náttúran neitaði veiðimanni um
fæðu, veiðimanni, sem ekki sóaði
veiðidýmnum.