Úrval - 01.11.1977, Blaðsíða 21

19
BÖRNIN MÍN KOMA í DAG
Börnin mín koma í dag.
Þau vilja vel. En þau hafa áhyggjur.
Þeim finnst að ég eigi að hafa
handrið á ganginum. Stma t eld-
húsinu.
Þau vilja ekki að ég fari ein í bað.
Þau vilja ekki að ég sé ein.
Hjálpi mér til að vera þakklát fyrir
umhyggjusemi þeirra.
Og hjálpiþeim til að skilja að ég verð
aðgeraþað sem éggeteinslengi og
ég get.
Þau hafa rétt fyrir sér þegar þau
tala um áhættu. Ég gceti dottið.
Ég gœti gleymt að slökkva á
eldavélinni. Það er ekkert til að
örva mann, ekki möguleiki á
tilbreytingu eða lifa lifandi án
áhættu.
Þegar þau voru Ittil og klifruðu í
trjám, voru á reiðhjólum og fóru
í útilegur var ég áhyggjufull. En
ég lét þau fara.
Efég hefði bannað þeim það hefði ég
sært þau.
Nú höfum við skipt um hlutverk.
Hjálpi þeim til að koma auga á það.
Hjálpi mér til að vera ekki ergileg og
þvermóðskufull vegna þess.
En lát mig ekkiláta þau draga úr
mér kjarkinn.
GUÐ VERI MEÐ ÞÉR GRAM
Ég las bréf í dagblaði frá konu sem
kallaði sig Gram. Hún sagðist vera 73
ára. Hún hafði lært sagði hún eitt
gott ráð til að komast betur af með
brotinn handlegg í gipsi. Að klæða
gipsið í sokk, hjálpar það bæði til að
halda gipsinu hreinu og það er
auðveldara að komast í kápuna sína.
Eitt um heilræði enn: ekki príla á
eldhúskollum!
Þú gamla góða Gram, heillakerl-
ingin! Að líta á handleggsbrot sem
hluta daglegs lrfs.
Engin sjálfsvorkunn. Bara ráð-
kænska. Og viljinn til að hjálpa
öðrum sem eins er ástatt um. Líka
skopskyn. Hvað varsm að gera uppi á
stól? Taka niður gluggatjöldin?
Hengja upp mynd?
Guð veri með þér Gram.
Auðvitað er hann það.
EINHVERNTÍMA SEINNA.
Forðaðu mér frá iðjuþjálfanum,
Guð.
Hann vill vel, en ég hef allt of mikið
að gera til að búa til körfur.
Mig langar að endurlifa dag nokkum
í júlí, þegar Sam og ég fórum
að tína ber.
Ég var átján ára.
Hár mitt var sítt og þykkt, ég
fléttaði það og vafði fléttunni
um höfuðið svo ég flækti það
ekki í villirósunum.
En þegar við settumst í skugg-
ann til að hvíla okkur, leysti ég úr
því og lét það falla niður um
herðamar. Sam bað mín.
Ég er ekki viss um það hafi verið
heiðarlegt að nota hárið til
að gera hann hrifinn af mér.
en þetta varð gott hjónaband.