Úrval - 01.11.1977, Blaðsíða 30

28
URVAL
þess að kaupa honum hest, og hann
hélt af stað til Ítalíu.
Fáum mánuðum síðar sat hann
fyrir utan krá í Feneyjum og málaði
fræga mynd eftir minni. Allt í einu
gall við rödd fyrir aftan hann:
,,Stórkostlegt — betra en fyrir-
myndin! Ég skal fara með þér til
vinar míns, Vincenzo Gonzaga
hertoga af Mantua, og þar með er
framtíð þín tryggð.” Rubens varð
hirðmálari í Mantua, þar sem hann
gerði eftirmyndir frægra verka og
andlitsmyndir af fjölskyldu hertog-
ans.
Þegar hann hafði verið átta
mánuði á Ítalíu barst honum sú frétt
að móðir hans væri hættulega veik.
Hann hélt þegar í stað til Antwerpen,
en kom of seint til að hitta hana lífs.
En erkihertoginn Albrecht og Infanta
Isabella, stjórnendur Holland, (sem
þá laut spánskri yfirstjórn), dáðu
hann mjög sem mann og útnefndu
hann hirðmálara. það var fyrir ráðhús
borgarinnar sem hann málaði hina
áhrifamiklu Tignun töfranna með 28
mannsmyndum í eðlilegri stærð.
Skömmu síðar málaði hannToiéw
Krists afkrossinum fyrir dómkirkjuna
í Antwerpen, en sú mynd er almepnt
talin meistarastykki hans.
32 ára að aldri gekk hann að eiga
Isabellu Brant, dóttur fyrirmanns í
borginni. Hún var 14 árum yngri en
hann. Eftir 17 ára hamingjusamt
hjónaband lést hún mjög snögglega.
Rubens var niðurbrotinn maður, en
leitaði flótta undan sorginni með því
að taka að sér starf sem fáir
listmálarar gætu leyst vel af hendi —
hann gerðist ambassador. Hann var
mjög fágaður, kurteis og laginn að
koma fram málum og varð einn besti
sendifulltrúi sinnar samtíðar, og
hafði þó samkeppni meira að segja af
hinum slægasta allra stjórnmála-
manna, Richelieu kardínála.
En þótt hann ferðaðist víða sem
ambassador, lagði hann pensilinn
ekki á hilluna. Samkenndin í
vinnustofunni varð honum meira að
segja til framdráttar sem ambassador
— það er leiðigjarnt að sitja fyrir og
það er freistandi að gera málarann að
trúnaðarmanni sínum. Eitt sinn er
hann var að mála hertogann af
Andlitsmynd af Sir Theodore
Turquet de Mayeme, lœkni Charlesar
I Englandskonungs.