Úrval - 01.01.1979, Blaðsíða 46

44
ÚRVAL
þriggja til átján ára. Barnastarfið er
ákaflega mikilvægur þáttur í starf-
semi stofnunarinnar. Það er ekkert
leyndarmál, að líkamlegir ágallar hjá
þeim, sem eru minni máttar, einkan-
lega hjá börnum, valda minnimáttar-
tilfinningu. Þau verða ómann-
blendin, viðkvæm og óörugg, eða
það, sem er jafnvel enn verra, árásar-
gjörn gagnvart öðrum. Ef barninu er
ekki hjálpað í tíma, geta þessi
einkenni mótað skapgerð þess og
lunderni.
Fegurðarstofnunin í Moskvu er ríkis-
sjúkrahús, en viðtöl, meðferð og
skurðaðgerðir þar eru ekki ókeypis
líkt og er á venjulegum sjúkrahúsum.
Þegar allt kemur til alls eru fegrunar-
aðgerðir engan veginn alltaf
lífsnauðsynlegar. Engu að síður er öll
þjónusta mjög ódýr. Viðtal við lækni
kostar 50 kópeka og við prófessor 2
rúblur (1 rúbla jafngildir um 420
krónum). Hver sem er hefúr efni á
andlitslyftingu. Til samanburðar má
nefna, að á stofnuninni kostar hún 40
rúblur en 1000-2000 dollara í
Bandaríkjunum.
Margt fólk tengir velgengi sína eða
erfiðleika, gæfu eða ógæfu, sorgir eða
gleði útliti sínu. Margar ungar stúlkur
biðja til dæmis um að verða látnar
líkjast þessari eða hinni kvikmynda-
stjörnunni. En það er athyglisvert, að
engin hefur beðið um að hún verði
látin líkjast Soffíu Lóren, sem er þó
tvímælalaust mjög fögur kona. Hvers
vegna ekki? Soffía leikur oft konur,
sem eiga erfiða og stundum sorglega
æfi. Á hinn bóginn vilja ungar
stúlkur, — og ekki bara þær — líkjast
þeim sem er að þeirra dómi
hamingjusamur. Það er að sjálfsögðu
ekki á valdi fegrunarfræðinnar einnar
saman að skapa hamingju. En með
því að eyða útlitsgöllum gefur
fegurðarstofnunin fólki á ný
sálarjafnvægiogsjálfstraust. ★
Nýi bókavörðurinn ákvað að í stað þess að skrifa sjálfur nöfn
barnanna, sem fengju bækur að láni, ætlaði hann að láta þau sjálf
skrifa nöfnin sín á útlánsseðlana og segja þeim að þar með væru þau
búin að undirrita samning, þar sem þau lofuðu að skila bókunum á
réttum ríma.
Fyrsti viðskiptavinurinn, átta ára snáði, leit hlessa á nýja bóka-
vörðinn. Hann var með fjórar bækur, sem hann lét á borðið og ýtti í
áttina að bókaverðinum, um leið og hann sagði nafnið sitt.
Bókavörðurinn ýtti bókunum til baka og sagði honum að finna
útlánseðlana. Með miklum erfiðismunum skrifaði drengurinn nafnið
sitt á hvern seðil og rétti svo bókaverðinum þá með vanþóknun í
svipnum. Áður en bókavörðurinn gat sagt nokkuð sagði hann:
,,Hinn bókavörðurinn, sem við höfðum, kunni að skrifa.”