Úrval - 01.01.1979, Side 69

ÉG OG HJÖRÐINMÍN
67
sleppum því. Smáatriði skipta ekki
meginmáli! Aðalatriðið var að þau
tóku að koma með mér í göngu-
ferðir á morgnana til skiptist og
stundum öll saman. í fyrstu var ég
ekki fyrr búin að gera allt sem ég
þurfti en þau drógu mig með sér
heim aftur og þar með var sú
skemmtigangan úti. Þá ákvað ég að
beita klókindum, teygði tímann og
teymdi þau lengra og lengra í burtu.
Síðan fór ég smátt og smátt að sleppa
af þeim ólinni svo þau gætu spássérað
á grasinu og blaðrað við nágrannana
sem voru þar með aðra hunda á
göngu. Á sama hátt vandi ég þau á
kvöldgöngur. Eftir það snéri ég mér
að næsta stigií uppeldinu.
Þau höfðu aldrei heitan mat heima
og borðuðu aldrei saman. Einn
borðaði á matstofu, annar á steikar-
bar eða í vinnunni. Það var í mesta
lagi að húsmóðirin keypti bjúga eða
ost handa mér og að þau ætu þá af
þessu. Ég skildi strax að þau yrðu ekki
langlíf með þessu háttalagi og greip