Úrval - 01.03.1981, Blaðsíða 12

10
ÚRVAL
Avila á Mið-Spáni er um 90
kílómetra frá Madrid. Borgin hefur
ekki breyst mikið síðan 1515 þegar
Teresa Sanchez de Cepeda y
Ahumada fæddist þar, dóttir frekar
auðugs en guðhrædds óðalsbónda.
Þessi miðaidaborg, reist á kletta-
skaga, hefur enn sínar þröngu götur
og sterkbyggð, ferköntuð húsin sem
Teresa þekkti svo vel á uppvaxtar-
árum sínum, en hún óx upp í stórri
og líflegri f]ölskyldu. Tvítug að aldri,
brúneygð og með dökka lokka, fór
Teresa að heiman til þess að ganga í
nunnuklaustur Endurholdgunarinnar
og taka úpp lífsvenjur Karmelítanna.
Guðdómlegar vísbendingar
Á sínum 27 árum í klaustrinu varð
hún heittrúuð. I bænum sínum varð
hún vör guðdómlegrar nálægðar.
Henni virtist sem hún væri ,,ávörpuð
af innri röddum og að hún sæi
ákveðnar sýnir’ ’. Áhrifamesta reynsla
hennar á því sviði var þegar hún sá
engil sem hélt á gullnu spjóti og á
oddi þess glóði eldur. Hún skýrði svo
frá: „Engillinn stakk þessu spjóti
nokkrum sinnum mér í hjartastað.
Kvalirnar sem fylgdu voru svo miklar
að ég stundi við. Ef einhver heldur
mig ljúga þessu bið ég til Guðs að
hann veiti þeim hinum sama, í allri
sinni góðsemd, samskonar
reynslu.”
Þeir sem fylgdust með Teresu
þegar hún féll í þessi stöðugt tíðari
dá sín sögðu að andlit hennar hefði
verið upplýst af innri birtu og að
líkami hennar hefði orðið magnlaus.
Sum vitnanna sóru að þau hefðu séð
Teresu lyftast frá jörðu á þessum
stundum og haldast á lofti um stund.
Þegar Teresa var að lýsa reynslu
sinni ritaði hún: ,,Hann birtist
sálinni með meiri uppljómun en
sólin. Ég á ekki við að nokkur sól
sjáist, eða nokkur birta. En það er
ósýnilegt ljós sem lýsir upp skilning-
inn . . . mjúkur hreinleiki og ljóm-
andi birta sem orsakar ómælda
hamingju.”
Slíkar sýnir gerðu Teresu ljóst að
bústaður hennar, sem hún gat komið
til og farið frá að vild, virtist frekar
vera sem nýtísku gistiheimili heldur
en nunnuklaustur. Því ákvað hún að
setja á stofn sinn eigin helgistað þar
sem nokkrar trúaðar sálir gætu lifað í
fátækt, við íhugun og bænir langt frá
skarkala heimsins.
Flestar nunnurnar í klaustri Endur-
holdgunarinnar voru furðu lostnar yfir
þessari hugmynd hennar. Var lífið þama
ekki nógu gott handa henni?
Teresa gaf þessu engan gaum. Af
einstakri einbeitni stefndi hún að
þessu marki sínu. Guðhrædd ekkja
lagði fram talsverða fjárhæð og
biskup héraðsins neyddist til að veita
leyfi til stofnunar nýs nunnu-
klausturs.
En borgarbúar, sem stóðu nú
augliti til auglitis við það að ný
stofnun risi í borg þeirra, stofnun sem
treysti á kærleika þeirra í sambandi við
afkomu sína, tóku þetta óstinnt upp.