Sveitarstjórnarmál - 2021, Síða 63

vegstúfur sem fær bundið slitlag og upplyftingu
verulegu máli. Ég gladdist til að mynda í mínu
hjarta þegar ég keyrði Drottingarbrautina í
Gufudalnum nú í haust, jafnvel þó kílómetrarnir
væru ekki margir, það er bara svo gott að finna
framþróun og að hlutir séu að þokast í rétta átt.
Næsta mál þegar vegir eru komnir í betra
horf, eru raforkumál okkar Vestfirðinga. Það
er að mínu mati mál sem við þurfum að setja
á oddinn, ekki fljótlega heldur strax. Við sem
höfum séð í návígi og tekið jafnvel þátt í
þeim umbrotatímum sem eru yfirstandandi
á Vestfjörðum nú með tilkomu gríðarmikillar
aukningar í atvinnulífinu með tilheyrandi
verðmætasköpun, höfum séð að það þarf snör
handtök svo ekki stefni í óefni. Í raforkumálum
er rætt um tvöföldun línu inn á svæðið og/eða
virkjanir innan svæðis, við viljum jú helst vera
sjálfbærir Vestfirðir. En staðreyndin er sú að
við megum engan tíma missa og þurfum að
hefjast handa við að bæta afhendingaröryggið.
Uppbyggingin í atvinnulífinu og aukinn
umferðarþungi lætur ekki bíða eftir sér og við
hér fyrir vestan erum jú íbúar þessa lands og
ættum við því ekki, jafnvel bara þess vegna,
að hafa sama aðgengi að þeirri raforku sem
nú þegar er framleidd? Við þurfum að huga að
orkuskiptum líkt og aðrir landshlutar svo það
verður ekki við neitt dvalið í þessum málum.
Áframhaldandi uppbygging innviða á
landsbyggðinni er mikilvægt verkefni sem er
brýnt að halda áfram að vinna að af krafti.
Það á sama við um vegasamgöngur og
raforkuna, við eigum að standa jafnfætis öðrum
er kemur að þessum málum.
SVEITARSTJÓRNARMÁL
63
Innviðir eru grunnstoð samfélagsins
Í starfi mínu í bæjarstjórn Vesturbyggðar hefur
mér verið tíðrætt um innviði og uppbyggingu
þeirra. Hvers vegna? Segja má að umræða
um mál tengd innviðum sé algeng í mínu
nærumhverfi þar sem hnignun hafði verið
viðvarandi um nokkurt skeið í sveitarfélaginu.
Það sem gerist við slíkar aðstæður er að
innviðir fúna. Þegar hægðist á fyrrnefndri
hnignun og hjólin fóru að snúast í rétta átt – var
mikið verk fyrir höndum. Sveitarfélagið réðist í
vinnu við að útbúa innviðagreiningu en það þótti
nauðsynlegt til þess að átta sig bæði á stöðu
innviða sveitarfélagsins og framtíðar þörfum.
Brýnt var á þessu stigi að forgangsraða rétt í
þeirri uppbyggingu sem fram undan var.
Íslensk hagfræðileg skilgreining orðsins innviðir
er eftirfarandi; „Atvinnu- og þjónustumannvirki
sem mynda undirstöðu efnahagslífs í
hverju landi, s.s. orkuveitur, fjarskipta- og
samgöngumannvirki, skólar, sjúkrahús o.þ.h.“
Innviðir er nokkuð víðfemt orð og hefur sama
gildi í hvaða samfélagi sem er, nauðsyn þess
að hafa innviði samfélags í lagi er óumdeild
og á alls staðar við. Innviðir eru grunnstoð
þess að hægt sé að stuðla að jafnrétti til
búsetu, þeir stuðla að samkeppnishæfni
samfélaga, en í þeim efnum er meðal annars
brýnt að samgöngumannvirki séu í lagi og
að fjarskiptasamband og afhendingaröryggi
raforku sé tryggt. Samkeppnishæfni samfélaga
á landsbyggðinni er viðkvæm og þarf að standa
um hana vörð og tryggja að hún sé bætt á
þeim svæðum sem hún er ekki til staðar eða af
skornum skammti.
Ef innviðir eru sveltir verður uppbyggingin
gríðarlega erfið og þung þegar hjólin fara
að snúast að nýju og úr geta orðið miklir
vaxtarverkir sem erfitt getur verið að takast á
við.
Við Vestfirðingar höfum háð áratuga langa
baráttu fyrir bættum vegasamgöngum, ekki
verður farið mörgum orðum um hana hér, enda
vel þekkt baráttan um Teigskóg og fleira. Við
þykjumst og vonumst til þess að við séum
farin að sjá til lands í vegamálum, en þó vantar
enn aðeins upp á. En við treystum því að þau
verkefni sem hafa ratað inn á samgönguáætlun
haldi og klárist á tíma. Þá loksins munum við
standa jafnfætis öðrum landshlutum, með
mannsæmandi vegi á og af svæðinu.
Það skal viðurkennt að það gengur stundum
nærri réttlætiskennd minni að við höfum í
gegnum tíðina hér í Vesturbyggð ekki getað
keyrt greiðfæra vegi úr sveitarfélaginu,
hvorki til norðurs né suðurs. Því skiptir hver
Iða Marsibil Jónsdóttir
Forseti bæjarstjórnar í Vesturbyggð.