Mímir - 01.06.2023, Blaðsíða 49

47Mímir 53 - Mímishöfuð
vegna þess að skipin lágu svo nálægt hvort öðru.
- Hver... byrjaði Kristján, en enginn heyrði í honum. Ekki
einu sinni hann sjálfur.
Hann mætti augnarráði Gests á hinum brúar vængnum,
sem horfði á hann með sorgbitnum augum. En augnsamband
þeirra varði ekki lengi.Gestur rauk af stað og áður en Kristján
gat áttað sig var hann farinn að aðstoða áhafnarmeðlimi sína.
Helgi kom æðandi upp stigann til Kristjáns.
- Það er Barði! Barði datt út fyrir! öskraði hann.
Kristján var sem lamaður og gat hvorki hreyft legg né lið.
- Þú verður að gera eitthvað maður, þú verður að hjálpa
okkur! öskraði Helgi og reif í handlegginn á Kristjáni og dró
hann niður stigann.
Þegar þeir komu út var Gestur kominn í björgunarbát
með þremur úr áhöfninni sinni. Þeir komust ekki á milli
skipanna en sigldu meðfram hinni hlið skipsins og leituðu
í sjónum bæði fyrir framan og aftan skipið. Eftir óralangan
tíma birtist björgunarbáturinn aftur og áhöfn Gests hífði hann
upp í Snorra. Í bátnum voru ennþá skipverjar Gests og Gestur
sjálfur, með Barða í fanginu. Barði lá hreyfingarlaus, með
blóðugt höfuð og Kristján leit á Gest með spurnaraugum.
Gestur hristi höfuðið, sorgmæddur á svip og örlítil
skeifa myndaðist á munninn á honum. Síðan hallaði hann sér
yfir líkama Barða og axlirnar byrjuðu að hristast. Þögn sló á
hópinn og allir horfðu á þessa sársaukafullu stund. Barða var
komið fyrir í sjúkraklefanum í Vigra. Áhafnarmeðlimir tóku
til við að koma dráttartaug á milli skipanna tveggja. Undir
morgun byrjaði Snorri að draga Vigra frá landi en þá var 1
míla frá Grænuhlíð. Upp úr hádegi hafði tekist að framkvæma
bráðabirgðaviðgerð og Vigri gat siglt fyrir eigin vélarafli.
- Við siglum inn til Ísafjarðar og þar verður tekið á móti
Barða, sagði Kristján við Gest í talstöðina.
- Þú mátt ekki kenna sjálfum þér um þetta Kristján, sagði
Gestur.
- Hefur einhver dáið á þinni vakt Gestur? spurði Kristján
dauflega.
- Nei, svaraði Gestur.