Vinnan og verkalýðurinn - 01.05.1955, Qupperneq 33

DOSTOJEFSKY:
Sugljóst en
vnndnsnmt
mú(
(Niðurlag).
Ég heimsótti hana tvisvar eftir
þetta. Meðal annars gat ég þess vilj-
andi við hana, að tveim dögum eftir
að dómurinn féll yfir henni, hefði
kvennamorðinginn Kíríllova verið
sýknuð, en ég gat hvorki merkt
ánægju né beizkju í svörum hennar.
Hún var sem sagt búin að sætta sig
við það, að vera álitin alveg fágæt af-
fcrotamanneskja. Þegar ég virti hana
nánar fyrir mér, tók ég eftir því, að
þessi sérkennilega kona bjó yfir kyn-
legu innra samræmi, og það sem
kom mér á óvænt — ekki svo lítilli
kímnigáfu. Samt sem áður þjá end-
urminningarnar um þessa atburði
hana auðsjáanlega mikið. Það sem
þjakar hana mest, er að hafa verið
vond við telpuna — .,haft andúð á
henni“, og að hafa lamið hana, þegar
hún var þjáð af síendurteknum ásök-
unum eiginmannsins og raupi hans af
í næsta hefti gerir Skúli Norðdahl arkit.
grein fyrir skoðun sinni á því hvemig
l)yggja skuli hentug samfélagshús við ís-
lenzka staðhætti. — En þetta mál er án efa
eitt hið merkasta íhugunarefni eins og á-
standið er nú i húsnæðismálum vorum.
fyrri konu sinni, en það gerði hana
frávita af afbrýði. Þar að auki þjáist
hún mjög augljóslega af ótta við að
maðurinn hennar, sem nú er lagalega
laus allra skyldna við hana, giftist
aftur. Eitt sinn þegar ég kom til henn-
sr, sagði hún mér um leið og ég kom
mn úr dyrunum, að hann hefði heim-
sótt sig nýlega og sagt sér, að „hann
gæti alls ekki hugsað til þess að gift-
ast aftur“ — hún hlýtur því að hafa
fært þetta í tal við hann. Henni er
sem sagt fullkomlega ljóst, að eftir
dómfellingu hennar, er hann ekki
lengur eiginmaður hennar, og hjóna-
band þeirra úr sögunni. Um þetta
hygg ég að þau hljóti að hafa átt
mjög merkilegar samræður.
í þessum heimsóknum átti ég þess
kost, að tala um hana við kvenfanga-
verðina, aðallega við frú APB yfir-
mapn kvenfangavarðanna, og ég
undraðist samúð þeirra allra með
Kornílovu. Frú APB benti mér á
merkilega staðreynd: Fyrst eftir að
Kornílova kom í fangelsið, var hún
allt önnur manneskja — kjaftfor,
ósvífin og illviljuð, og hafði ávallt
eitruð tilsvör á takteinum. En eftir
þriggja mánaða fangavist varð skyndi-
leg breyting á henni. Hún varð allt
í einu góðlynd, opinská og blíðlynd,
og „þánnig er hún enn í dag“, þetta
fannst mér mikilsvert innlegg í bar-
éttunni fyrir málstað hennar, en ólán-
ið var, að dómurinn var þegar fallinn
og dómsskjölin undirrituð.
Þessa dagana barst mér samt sú
fregn, að dómurinn hefði verið ó-
giltur, og fyrirskipað að taka málið
. upp aftur fyrir öðrum kviðdómi. Eins
og stendur er Kornílova því ekki
i þrælkunardæmd afbrotakona, heldur
J'að eins ákærð, og því aftur lögleg
VINNAN og verkalýSurinn
71