Vinnan og verkalýðurinn - 01.05.1955, Qupperneq 38

ZÓPHÓNÍAS JÓNSSON:
Álþjóðaþing byggingariðn-
aðarmanna í Berlín
Annað þing Alþjóðasambands
byggingaverkamanna, faglærðra og ó-
faglærðra og byggingariðnaðarmanna,
var haldið í Austur-Berlín 17.—23.
marz þ á. Þingið sóttu um 250 full-
trúar frá 31 landi. Þar á meðal full-
trúar frá 12 löndum sem ekki eru í
sambandinu, voru þeir mættir þarna
með málfrelsi og tillögurétti. Tveir
íslendingar sátu þetta þing, Gunnar
Össurarson trésmiður og Zóphanías
Jónsson.
Þarna voru mörg mál tekin til um-
ræðu. Þó voru aðalmálin byggingar
og húsnæðismál í þeim löndum er
þarna áttu fulltrúa, og einnig kaup
og kjör þeirra er vinna í þessum iðn-
greinum. Skýrslur voru gefnar um
uppbyggingu fagfélaga, tryggingar,
öryggi á vinnustöðum, atvinnuleysi,
og atvinnuhorfur og margt fleira, sem
er sameiginlegt þessari vinnustétt í
hvaða landi sem er. Samfara þessum
málum og í órofa tengslum við þau
var jafnan rætt um friðarmáiin í
heiminum. Allir fulltrúarnir, sama af
hvaða þjóð eða litarhætti þeir voru,
áttu sér eitt sameiginlegt mark, það
var að berjast fyrir friði og gegn
stríði hvar í heimi sem væri. Allir
voru sammála um það, að ailar kjara-
bætur öll menningarbarátta væri
dauður bókstafur einn ef friðarhug-
sjónina vantaði.
Rústir Berlínar, sem hvarvetna
blöstu við færðu manni heim sanninn
um að þetta tvennt var óaðskiljan-
legt. Maður skildi það vel, þegar lit-
ið er á hinar glæsilegu nýbyggingar,
sem nú rísa hvarvetna í Austur-Ber-
lín, að fólkið sem hefur byggt þessi
hús og nýtur þeirra vill ekki að þeim
verði breitt í múrhauga eftir stuttan
tíma. Fólkið á eina hugsjón ofar öllu
öðru: að fá að vinna í friði, að græða
sár hinnar hræðilegu, nýafstöðu
styrjaldar.
Það var einkar fróðlegt, að kynnast
því hvernig háttað er byggingarmál-
um í hinum ýmsu löndum. Af þeim
umræðum varð það ljóst að mikill
meirihluti mannkynsins býr við hús-
næði sem er annað hvort mjög lélegt
eða allsendis ófullnægjandi.
í nýlendunum og hálfnýlendunum
býr fólkið við hörmulegan húsakost,
flestir verða að sætta sig við að búa
í leir eða strákofum með einu her-
bergi sem öll fjölskyldan verður að
halda til í.
Húsnæði til almenningsþarfa er
lítið, s. s. skólar, sjúkrahús og al-
mennir skemmtistaðir o. fl. Læknar
eru fáir og heilbrigðismál öll í mestu
riðurlægingu. Herraþjóðirnar hafa
lítið aðhafst til úrbóta í þessu efni, í
stað þess hafa þær rúið þessar þjóðir af
verðmætum og flutt þau úr landi, en
skilið eftir sig örbirgð og menning-
leysi.
Það kom greinilega í ljós hjá ræðu-
mönnum nýlenduþjóðanna, að fólkið
er að vakna og heimta sinn rétt úr
höndum drottna sinna.
Hvarvetna eru þessar þjóðir að
vakna til meðvitundar um rétt sinn
til að njóta sjálfar þeirra auðæfa er
lönd þeirra hafa að bjóða börnum
sínum.
Krafan um aukin mannréttindi
verður stöðugt háværari En í stað
þess að gefa fólkinu sinn rétt, er beitt
þvingunarráðstöfunum, er gefa ekk-
76
VINNAN og verkalýðurinn