Bergmál - 01.12.1952, Síða 39

1952
en dökkar útlínur fjallstopp-
anna skáru þó skemmtilega af
við dimmbláan himinninn.
Við þrír, Wilmore, Marcus og
ég vorum með þeim fyrstu, sem
mættu í litla samkomuhúsinu
Kínverjanna.
Við settumst því á tröppurnar
og reyktum pípurnar okkar. Við
vorum hljóðir og hugsandi og
horfðum dreymandi á fjalla-
hringinn í vestri, sem teygði sig
óslitið alla leið norður að hinu
feiknþrungna hálendi Tibet.
Að stuttri stund liðinni var
komið kolniðamyrkur og við sá-
um það af bjarmanum frá fjölda
vasaljósa að strákarnir úr hin-
um bröggunum voru á leið nið-
ur eftir til okkar.
Þegar strákarnir fóru að hóp-
ast að dyrum samkomuhússins
svo að við gátum greint andlit
þeirra, tókum við eftir því, að
þeir voru allt aðrir menn þenn-
an dag, heldur en vant var. Það
voru ekki einkennisbúningarn-
ir eða hálsbindin, sem ollu því,
að þeir voru breyttir, annars var
það óvenjulegt að sjá þá svona
klædda. Andlit þeirra voru al-
varleg og hátíðleg og úr aug-
um þeirra lýstu einhver óvenju-
leg hughrif.
Skyndilega fann ég til óvenju
sterkrar heimþrár. Mér fannst
------------------ Bergmál
ég vera aleinn og yfirgefinn í
ókunnu og óviðfelldnu landi.
Hvers áttum við annars að
gjalda, svo að við værum ein-
angraðir hér í fjalllendi Vestur-
Kína? Og hvenær mundum við
komast heim? Eða, mundum við
yfirleitt nokkurn tíma komast
heim?
Mér varð hugsað til jólanna
heima í Wisconsin eins og þau
voru áður fyrr, og um öll þau
smáatriði, sem gerðu þau að
raunverulegum jólum.
„Það er víst bezt fyrir okkur
að hafa okkur inn, annars fáum
við ekkert sæti ...“ sagði Wil-
more.
Litla samkomuhúsið var troð-
fullt. Þetta var einlyft hús, rauð-
málað að innan, og hafði máln-
ingin víða dottið af végna rak-
ans og sá í bera veggina.
Einhver hafði árangurslítið
reynt að skreyta húsið greni-
greinum.
Stuttu eftir að við vorum
seztir, á einn af öftustu bekkj-
unum, hófst guðsþjónustan.
Hún var mjög fábrotin; einn eða
tveir sálmar voru sungnir og
því næst kom mjög stutt ræða,
og að lokum las presturinn fæð-
ingarsögu Jesú í Nýja-Testa-
mentinu. Er hann hafði lokið
37