Bergmál - 01.12.1952, Qupperneq 46

Desember
B E R G M Á L ------------------
Alla siðsama gifta menn, heil-
brigða á sál og líkama langar í
snaps, áður en þeir fara í bólið.“
En — ég lyfti upp vísifingri til
frekari áherzlu og þetta er
mergur málsins, hvers vegna
vilt þú endilega að ég fari og fái
mér í staupinu í kvöld?“
„Ó, mér er svo sem sama,
hvort þú ferð eða ekki,“ anzaði
hún í flýti. „Ég var bara að
hugsa um hamingju þína. Ég
veit, að þig langar til að hitta
strákana annað slagið.“
„Mabel!“ sagði ég barnalega,
„hvað býr hér undir?“
Var það aðeins ímyndun mín
eða var það svo, að dálítið kæmi
á hana. „Hér er eitthvað á seyði
og það meira en lítið,“ sagði ég.
„Þú ert með eitthvert laumu-
spil á bak við mig.“
„Láttu ekki eins og flón,“ sagði
hún, en það var engin sannfær-
ing í röddinni. Svo fór hún upp
á loft.
Ég fór út að fá mér einn lít-
inn. Ég var órólegur og botnaði
hvorki upp né niður í þessu öllu
saman. Þegar ég gekk inn í vín-
krána, sem ég var vanur að
sækja, kom Ernest Maltravers
í flasið á mér.
Mér hefir aldrei geðjast að
Maltravers. Hann tilheyrir hinni
auðvirðilegu manntegund, sem
mundi geta hrifsað brauðsneið
af krakkaanga og kvartað svo
yfir því, að ekkert almennilegt
væri ofan á sneiðinni. Hann var
eitt sinn trúlofaður Mabel. Hann
bjó í hinum enda bæjarins.
„Halló, heiðurskempa,11 sagði
hann. „Hvernig gengur?“
„Hvernig gengur hvað?“ svar-
aði ég kuldalega.
„Nú, hnappeldustandið, auð-
vitað,“ anzaði hann og skríkti,
lágum, illkvitnislegum hlátri.
„Hefur Mabel virkilega hleypt
þér út í nokkrar mínútur, án
þess að hafa þig í bandi?“
Ég lét þetta sém vind um eyr-
un þjóta.
„Hvað ertu að gera í þessum
hluta heimsins?“ spurði ég. „Ég
hefi ekki séð þig í herrans háa
tíð?“
„Verzlunarerindi, gamli
minn,“ sagði hann með flærðar-
brosi. „Eingöngu verzlunarer-
indi. Nú, en ég þarf að koma í
hús hér. Leiðinlegt að ég má
ekki vera að að stoppa núna og
láta þig spandera einu glasi á
mig. Fæ það seinna. Verðurðu
hér til útköstunartíma.“
„Já,“ anzaði ég.
„Þá getur verið að ég sjái þig
aftur í kvöld. Tæmdu því ekki
allar tunnur á meðan. Bless.“
Ég sat lengi og hugsaði mitt
44