Bergmál - 01.12.1952, Blaðsíða 48

Desember
B ER G M Á L
þangað til ég kæmi og kaupa
handa mér eitt glas.“
„Hypjaðu þig út,“ hvæsti ég.
„En sjáðu nú til, gamli vin-
ur ...“
„Snautaðu út!“
Hann var svo takmarkalaust
ósvífinn, að leyfa sér að blikka
Mabel um leið og hann gekk út.
Og nú sneri ég mér að Mabel.
„Hvað á þessi leikur að þýða.
Þú heyrðir frá Maltravers í
morgun, þar sem þið mæltuð
ykkur mót.“
„Já,“ svaraði hún. „Ó, ég er
svo utan við mig. Mig langaði
svo að leyna þig þessu, þangað
til ég hefði barnafötin tilbúin.
Þú veizt hver er atvinna Ern-
est. Hann selur þessi hérna.“ —
Hún opnaði skúffuna. Hún var
troðfull af barnafatnaði. „Ég
bað hann að færa mér þau. Ég
gat ekki beðið.“
„Þú meinar ...?“
„Já, ástin mín. Og ef það verð-
ur strákur, munum við ábyggi-
lega ekki láta hann heita Ern-
est.“
Henning Berger, hinn frægi, sænski
rithöfundur bjó árum saman í Kaup-
mannahöfn og átti hann þá kött, sem
var mjög vitur. Köttur þessi hét
Zeppo.
Dag nokkurn kom hinn sænski
skáldbróðir Bergers, Anders Öster-
ling í heimsókn til hans, og var þá
náttúrlega kynntur fyrir Zeppo. —
Henning Berger vildi þá sýna Öster-
ling vini sínum sönnun fyrir því, hve
kötturinn var vitur og kallaði því til
Zeppo: „Farðu að bókahyllunni og
færðu mér nýjustu bókina hans Öster-
lings."
Zeppo gerði eins og honum var sagt,
hljóp að bókahillunni og lagði aðra
framlöppina í autt pláss i hillunni um
leið og hann mjálmaði ámátlega.
„Þarna sérðu,“ sagði Berger við gest
sinn, „þú hefir ekki sent mér bókina
ennþá.“
Anders Österlings brosti og hugs-
aði með sér, að þetta væri áreiðan-
lega ekki í fyrsta sinn, sem Zeppo
léki þetta bragð.
★
Húsbóndanum varð litið út um
gluggann og sá konu nokkra vera að
koma í heimsókn, sem hann hafði
mjög mikla andúð á. Hann flúði því
inn í skrifstofu sína og lét konu sína
eina um að taka á móti gestinum.
Hálftíma síðar hlustaði hann við
stofuhurðina, en heyrði ekkert samtal.
Þá kallaði hann fram til konu sinnar:
„Er gamla skrafskjóðan farin?" en
konan, sem hann átti við sat ennþá
inni í stofunni. Kona hans bjargaði
honum samt úr klípunni, því að hún
hrópaði á móti. „Já, góði minn. Hún
er löngu farin. En hún frú Guðný er
hérna.“
★
Þegar um ástina er að ræða, þá er
allt satt og allt rangt, hún er hið ein-
asta í heiminum, sem ekki er hægt að
Ijúga neinu um.
46