Bergmál - 01.12.1952, Qupperneq 63

1952
B ERGMÁL
hennar brotið á bak aftur með tveggja sólarhringa kveljandi þrá
eftir þeirri fróun, sem þetta eitur veitti henni. Eitrið, sem gerði
hana að ambátt bessa samvizkulau.sa manns.
Með grátstafinn í kverkunum sneri hún frá borðinu og hraðaði
sér út úr skrifstofunni, fram í blómskrýddan forsalinn, þar sem
gestirnir voru þegar farnir að hópast saman og taka af sér yfir-
hafnir.
Henni leið illa í návist þessa glaðværa fólks og fór því niður í
búningsherbergið og baðaði gagnaugu sín úr köldu vatni, í sama
mund kom Vicky inn til hennar og horfði á hana með fyrirlitningu.
„Líður bér illa?“ spurði hún.
„Orme vill ekki gefa mér meira að hvíta duftinu,“ sagði Binnie
grátandi. „Og það er að gera út af við mig.“ Hún sneri sér biðjandi
að Vicky: ,„Vicky, hjálpaðu mér. Gefðu mér pínulítið.“
„Ég gef þér ekki neitt,“ svaraði hún hranalega. „Þú myndir hafa
fengið eins mikið og þig lysti, ef þú hefðir ekki látið Cynthiu Dar-
low ganga bér úr greipum.“
„Hún er svo ung. Ég gat það ekki------“
„Þá þarftu heldur ekki að búast við því, að Orme gefi þér meira.
Þú verður að bíða þar til honum snýst hugur.“
Binnie minntist þess nú, að það var almennt álitið, að þessi stúlka
væri ástfangin af Richard Orme, og það brá fyrir glampa í augum
hennar eins og af kænsku.
„Ef til vill þarf ég ekki að bíða svo mjög lengi,“ sagði hún.
„Orme hefir lofað að gefa mér af hvíta duftinu, ef ég kæmi til hans
í íbúð hans, eftir lokunartíma í kvöld.“ Binnie veitti því athygli,
að æðarnar í hálsi Vicky þrútnuðu.
„Og — ætlar þú að fara?“
„Nei, ég fer ekki ,ef þú hjálpar mér. Ég þarf aðeins örlítið til þess
að geta lifað af til fyrramáls, en á morgun fer ég héðan fyrir fullt
og allt.“
„Ég hefi sagt þér það fyrr, að þú munt aldrei geta brotist héðan
í burtu,“ svaraði Vicky. „Og, ef að ég gæfi þér einn skammt,, þá
myndi Orme fara jafnvel ennþá verr með mig, heldur en nú með
þig. Var ég ekki búin að segja þér, að hann myndi láta þig borga
61