Goðasteinn - 01.09.2005, Blaðsíða 103

Goðasteinn 2005
Útsýnifrá Stóru-Hildisey til Vestmannaeyjci
hans. Er því kannski ekki að furða þótt hann yrði einrænn og viðskotaillur stund-
um. Síðustu 16 árin átti Jón við þröngan kost að búa og dró fram lífið á ýmis
konar ritstörfum, m.a. afskrifaði hann sitthvað af fornfræðatagi.
Jón Olafsson Grunnvíkingur (1705-1779 ) var á yngri árum skrifari Árna
Magnússonar, hann stundaði alla ævi fræðistörf margs konar. Þeir nafnar voru
mörg ár samtíða í Kaupmannahöfn og fór lítt á með þeim. Þó var það að þegar
Jón Marteinsson kom landflótta til Hafnar útvegaði Jón Ólafsson honum starf við
Jarðabókina og uppskriftir. Gengið var fram hjá Jóni við ýmsar styrkveitingar.
Aðrir íslendingar í Höfn og heima virtust standa þar betur að vígi. Jón Ólafsson
Grunnvíkingur var stundum talinn ekki alveg heill á geði, bar hann nafna sínum
illa söguna, Jón Marteinsson aftur á móti erfiður í skapi og óvinsæll. Frægast mun
þetta plagg sem Jón Ólafsson skrifaði um nafna sinn Marteinsson þann 11. des.
1758:
„Sáfamous þræll og Spizbube und galenvogel Jón Marteinsson hafði með
lymsku lokkað mig til að sýna sér Historiam mína literaríam. Vissi síðan hvar
lá og snappaði burt, en neitar nú öllu, síðan ég hefvið hann talað og hjálpar
ei nema nokkrar vikur eða mánaðar sakir, þó ég sveii honum burt þess á milli.
Hefur hann þófyrr hrekkjað migfyrir allt það gott sem ég hefi því greyi gert.
Rœgði mig við sáluga Gram og œtlaði sér stípendíum Magnæaum þó það
brygðist og afhonum stóð það, að égfór héðan síðast. Síðan í nauðum nakinn
fékk hann hjá mér gráa kjólinn sem hann gengur í. Skilaði mér aldrei aftur
skrift sáluga Grams um gullhornin, er þó hortugur og illyrtur og stundum
-101-