Bændablaðið - 27.06.2024, Blaðsíða 26

26 Bændablaðið | Fimmtudagur 27. júní 2024
„Sko, þetta hús byggði Síldarverksmiðja
ríkisins árið 1943 og hér voru skrifstofur,“ segir
Angela Agnarsdóttir, nýr eigandi Hreiðursins,
eða The Nest Guesthouse, eins og það kallast
upp á algenga ferðamannaútlensku.
„Fyrst voru bara tvær hæðir en svo var þriðju
hæðinni bætt við svo þétting byggðar er svo
sannarlega ekki fundin upp af Degi og félögum í
henni Reykjavík,“ segir hún skellihlæjandi og það
er greinilega stutt í gleðina hjá hótelstjóranum.
Við erum stödd á Raufarhöfn, einum
afskekktasta þéttbýliskjarna landsins þar
sem miðnæturbirtan er stórfengleg, náttúran
einstök og mannlífið gott. „Við höfum íhugað
að nýta okkur afar bágborið útlit hússins í
markaðssetningu, eins og t.d. „Útlitið er ekki
allt“ eða „Ljótt hús, hrein rúm“ en auðvitað er
á dagskránni að laga húsið og gera það fallegt,“
segir Gísli Briem, hinn helmingur hjónanna
sem nú hafa sest aftur að á Raufarhöfn. Fyrst
og fremst þarf að tryggja að hús haldi vatni og
vindum og gamalt hús eins og hér um ræðir
þarf mikla umhyggju og vinnu og svo auðvitað
helling af peningum bætir hann við.
Festa ekki rætur fyrir sunnan
Angela og Gísli fluttu árið 2020 suður eftir þá
þriggja ára búsetu á Raufarhöfn en tókst ekki
að festa rætur fyrir sunnan, hugurinn var fyrir
norðan eða austan og augun voru alltaf opin fyrir
nýjum tækifærum á réttum stað á landinu. Angela
er borinn og barnfæddur Raufsari. „Ég reyndar
svo sem fæddist á fæðingardeildinni á Akranesi,
en það var bara af því mamma er frá Akranesi
og vildi fæða þar.“ Faðir Angelu er Agnar Víðir
Indriðason sem fæddur er á Raufarhöfn og hefur
alltaf búið þar, en móðir Angelu, Jóhanna Helga
Sigursteinsdóttir er frá Akranesi eins og fyrr
segir. Aðspurð segir Angela að það hafi verið
frábært að alast upp á Raufarhöfn, líf og fjör
og mikið að gera. „Við til dæmis kveiktum í
verksmiðjunni, fundum eldspýtur og kveiktum
í einhverju plasti og það bara varð allt vitlaust,
stórbruni,“ segir Angela skömmustuleg og
gýtur augum á upptökutækið. „Ég er búin að
margreyna að flytja í burtu héðan, en dregst
alltaf til baka heim aftur.“
Gísli er aftur á móti frá Reyðarfirði, næstelstur
fjögurra systkina og eins og Angela, afar sáttur
við sinn uppvöxt í litlu sjávarþorpi og finnur á
Raufarhöfn þessa sönnu „heima“-tilfinningu
sem heppnir þekkja.
Þau hjón eiga samtals þrjú uppkomin börn og
fimm barnabörn, sem búsett eru víða um land.
„Alltaf þegar við keyrðum frá Raufarhöfn var
alltaf þögn í bílnum hjá okkur, svona eins og
sorgarþungi,“ segir Angela og gerir tilraun til
að lýsa þessari undarlegu þrá sem sumir upplifa
til heimahaganna. Þau eru samt sammála um að
ákvörðun um að leggja í þessa ferð hafi verið
flókin, hótelrekstur á stað sem margir myndu
lýsa sem hjara veraldar er erfiður og alls ekki
augljóst að allt muni ganga upp. „En alveg eins
og við þurfum á Raufarhöfn að halda þá finnst
mér að Raufarhöfn þurfi líka á okkur að halda,
það er svo margt sem er hægt að gera, þarf að
gera og okkur langar að taka þátt í því,“ segir
Gísli. „Náttúran hérna er svo stórkostleg, að
fara upp í heiði að veiða eða bara í göngutúr eru
ómetanleg lífsgæði og svo er svo mikil nánd í
samfélaginu.“
Fimmtán herbergi og tjaldstæði
Hreiðrið hefur verið rekið á Raufarhöfn um
árabil, þar eru 15 herbergi af ýmsum stærðum
og gerðum og gistipláss fyrir um 30 manns.
Á annarri og þriðju hæð eru vel búin eldhús
og setustofur og sameiginlegar snyrtingar en
á jarðhæð er rúmgóð móttaka og gistirými.
Kjallarinn, sem er hálfniðurgrafinn, er svo til
ónothæfur eins og er en ýmsar hugmyndir eru
um breytingar þar á, lagfæra þarf þvottahúsið
og geymslur sem þar eru og hugsanlega mætti
útbúa litla íbúð í hluta rýmisins. „Þetta er kannski
ekki spánýtt hús en ég get sagt þér það að það er
hreint,“ segir frú Angela og veifar dulu, enda er
hún þekkt hamhleypa með tuskuna.
„Okkur dreymir um að ræsa alls konar
afþreyingu á staðnum og vonum að einhverjir
séu í startholunum líka,“ segir Gísli og bendir
á marga möguleika og segir að ferðamenn
þurfi „action“, annars stoppa þeir bara eina
nótt eða koma bara alls ekki. Það er þó ekki
þannig að á Raufarhöfn finnist ekki „seglar“
fyrir ferðamenn, sagan er alltumlykjandi enda
þorpið nyrsta byggða ból landsins og hér á árum
áður var gríðarmikil síldarútgerð. Bæjarstæðið
er ákaflega fallegt, Raufarhafnarhöfði skýlir
höfninni og nálægðin við Melrakkasléttu
er dýrmæt og gjöful. Á Melrakkaási við
Raufarhöfn stendur svo Heimskautagerðið,
stórfengleg framkvæmd þar sem leikið er með
miðnætursólina og sögur af dvergum og öðrum
kynjaverum.
Bjartsýn á framhaldið
Bókanir fyrir sumarið eru ágætar og júlí er
orðinn fullbókaður, það er bullandi bjartsýni í
nýju eigendunum og mikill eldmóður. Það þarf
svo sannarlega að taka til hendinni og ekki annað
að sjá en þessar fjórar séu til í tuskið. /bs
Fyrirferðalítil með 25 ára ábyrgð
Engin rotþró eða hefðbundin siturlögn
Margar stærðir í boði
Tæming seyru á 3 - 5 ára fresti
Útlitið er ekki allt
– Hús á Raufarhöfn með sögu
Skrifstofur Síldarverksmiðju ríkisins mega muna sinn fífil fegurri en þar er hlýtt og hreint og
gott að hvíla lúin bein. Myndir / bs
Faktura númer 4877 frá Sigurd
Sörum í Sandvika frá árinu 1964,
væntanlega ekki rafrænn eins og
fínast þykir nútildags.
Angela blaðar í bókhaldi Síldarverksmiðjunnar sem fannst
í kjallara hússins og fyrir aftan hana má sjá vinnugalla
sem ef að líkum lætur, var brúkaður um miðja síðustu öld.
Kaffibrauð á borðum eins og vera ber á gest-
risnu heimili hjá Angelu og Gísla í Hreiðrinu.
Bændablaðið
kemur næst út
11. júlí