Víðförli - 01.03.1947, Blaðsíða 10

Víðförli - 01.03.1947, Blaðsíða 10
8 VÍÐFÖRLI skyildi leyft sér í meðferð heimilda, Biblíunnar og annarra. Þess- um lánlausu Þjóðverjum til afsökunar má segja, að löngum lá minna við, þegar slíkt óráð var upp tekið, en grið þvílíks ber- serks sem nazisminn var. Meiri furða er hitt, að heyrzt hafi raddir um það, að nazism- inn sé beinlínis Lúther að kenna. Dean Inge, kunnur, enskur prestur, gerðist til þess á gamalsaldri að flytja heiminum þau tíðindi, að af Lúther stafi allt hið illa í þróun álfunnar. Óheilla- arfur frá Lúther hafi fyrst hlúð að öngum nazismans, þegar hann var að skjóta rótum, og síðan orðið honum lyftistöng. í svipað- an streng hefur sá mæti maður, Ragaz hinn svissneski, tekið. Hann heldur því fram, að uppgjöf fyrir ríkisvaldi, hversu illt sem það er, sé lútherskri kirkju í eðli borin. Þessir dómar styðj- ast við fjarstæðar útleggingar ,,þýzk-kristinnar“ tegundar á kenningu Lúthers um afstöðuna til „yfirvaldsins“ og um „vald- sviðin“ tvö (regimentin). Það er meira mál að gera nánari grein fyrir þessu en svo, að tök séu á því hér. En hinsvegar er þetta svo brýnt dagskrármál í samtíðinni, að Víðförli mun áður en langt líður gera því einhver skil. Sem betur fer er engin raun á það fengin, hvort aðrir hefðu betur gert í sporum lútherskra manna Þýzkalands. Allvíðtæk straumhvörf höfðu orðið í guðfræðinni þar í landi áður en ógæf- an skall á. Enginn er kunnugur málum, sem ekki veit, að það hafði hina mestu þýðingu fyrir þrótt og öryggi andstöðunnar. Játningarkirkjan valdi sér ekki nafn út í bláinn. Martin Nie- möller, Wurm biskup og aðrir slíkir fyrirliðar hafa ekki staðið einir. Á bak við þá stóð biblíutrúr og játningavís söfnuður, raunsær í óbrotinni, óforloginni vitund sinni um kjarnaatriði kristinnar trúar. Sá klettur stóð í brimrótinu. Hann á djúpar, sterkar rætur. Þessum mönnum er það að þakka, að þýzk kristni hcfur, þrátt fyrir liðhlaup, flugumennsku og bleyðiskap of margra, skráð ofmáanlegan kapítula í hetjusögu kristninnar á jörð. Og við þessa menn eru vonirnar bundnar, þegar til þess kemur að græða flögin og benjarnar eftir orrahríðina.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Víðförli

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Víðförli
https://timarit.is/publication/1982

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.