Víðförli - 01.03.1947, Síða 15

TRU OG VEJRK
13
sambandi í Sálm. 82, 6: Ég hef sagt: Þér eruð guðir og allir
saman synir hins hæsta, og túlkar þau orð á þessa leið: „Guðs
börn eruin vér fyrir trúna, sem gerir oss að erfingjum allra guð-
lcgra gæða, en guðir erum vér fyrir kærleikann, sem gerir oss
velgerðasama við náungann“.
2.
Það er þá ekkert til í því, að Lúther hafi verið á móti góðverk-
um? Nei, ekki vitund. Hitt er annað mál, að hann barðist ein-
dregið og hlífðarlaust gegn skilningi rómversku kirkjunnar á
eðli og gildi góðverka. Um hvað snerist sú barátta? Ekki um
það, að annarsvegar væri því haldið fram, að góð breytni væri
mildlvæg og að trúin væri „dauð án verkanna", hinsvegar,
að breytnin skipti engu, trúin væri allt, hvað sem verkunum
liði. Þetta hvorki var né er evangelísk-lútherskur skilningur eða
kenning. í átökum Lúthers við Róma-kirkju laust saman tvenns
konar gjörólíkum grundvallarskilningi á því, hvað góðverk eru
og hverju þau fá áorkað. Páfakirkja miðalda var ekki ein um
þann skilning, sem tendraði vandlæti Lúthers. Hans gætir enn
á vorum dögum víða.
Lúther sagði: Það er ekki hægt að ávinna eilífa sáluhjálp
með góðverkum. Vegna hvers? Vegna þess, að verkið, sem þú
vinnur, þarf ekki að segja neitt um raunverulega afstöðu þína
eða ástand þitt. Dauður hlutur getur komið góðu til leiðar. Ulur
maður slysast oft á að vinna gott verk. Það er hægt að vinna
yfirbótarverk með iðrunarlausu, eigingjörnu og hrokafullu
hjarta. Slíkt hjarta kemst aldrei í himininn, hvað sem höndin
hefur gert. Kenning rómversku kirkjunnar um góðverkin byggð-
ist á þeirri hraparlegu villu, að hægt sé að verzla við Guð, kaupa
fyrirgefningu hans, kaupa sig undan refsingu hans. Slíkt er að
smána þann Guð, sem lét Ivrist fyrir oss deyja, meðan vér enn
vorum í syndum vorum. Vér höfum aldrei til þess unnið, að hann
elskar oss, vér getum aldrei til þess unnið. Sá, sem slíku heldur
fram, þekkir ekki þann Guð, sem birtist í Kristi Jesú. Vér rétt-
lætumst án verðskuldunar, af náð, fyrir trú. þiggjum blátt áfram