Víðförli - 01.03.1947, Side 28

56
VÍÐFÖRLI
ið. En á hinn bóginn er mönnum ekki láandi, þótt þeir hafi
með nokkru ergelsi hlýtt á þrástag um „einhverjar“ aðgerðir í
Skálholti, sem alla jafna hafa numið staðar við — búnaðarskóla,
rétt eins og oss Sunnlendingum væri fyrirmunað að fara aðra
leið en Norðlendingar um viðurgerning við afrækta helgistaði.
En þess skal getið, sem gert er: Búnaðarskóla Sunnlendinga var
ekki ákveðinn staður heima á Skálholtsstað. Þeir, sem því réðu,
eiga miklar þakkir fyrir. Slíkir slysamenn, sem vér íslendingar
erum í viðkvæmum framkvæmdum, var þetta vel af sér vikið.
En jafnframt því, sem miklu menningarslysi var forðað á þenn-
an hátt, hefði þurft — og þarf — að setja lög um friðun Skál-
holts, bæjarhóls og heimatúns, og tryggja, að þar verði engm
busluverk framkvæmd. Hvað sem líður nytjun útjarðarinnar,
þá er þar hinn sjálfsagði vettvangur og griðastaður kirkjunn-
ar. Framar en svo er þó ekki sæmilegt að virða að veftugi á-
kvæði Gissurar biskups.
En hvað skal kirkjan með þetta?
Ilún skal bœta brotið og fá staðnum biskiup sinn aftur.
Ég á e'kki við það, að biskupinn yfir íslandi skuli fluttur úr
Reykjavík.
Á Alþingi 1945—46 fluttu 5 mætir þingmenn frumvarp um
vígslubiskup á hinum fornu biskupsstólum og myndarlegar
framkvæmdir í sambandi við það. Frumvarpið hefur víst stfand-
að. Galli þessarar hugmyndar er sá, að vígslubiskup er aðeins
nafnbót, hann hefur engan starfa sem slíkur, skal aðeins fram-
kvæma biskupsvígslu, þegar svo ber að. Þessi nafnbót er ný-
leg, sérstök uppfinning íslenzkra þingmanna til þess að forða
því, að rökstuddar tillögur um endurreisn biskupsstólanna fornu
næðu fram að ganga, en biskupsvígslu yrði þó fram komið
innanlands. Stöðu vígslubiskupa er svo háttað, að engu gegnir
að ætla sér að setja þá á hin fornu setur án nýs ætlunarverks.
Dómkirkjupresturinn í Reykjavík t. d. fer ekki austur í Skál-
holt til þess að setjast um kyrrt eða gerast sóknarprestur Skál-
holtssóknar og máske aukakennari við búnaðarskólann.